| |
| | Αντίο |  | | | ....γιώργο. | | |
Το όνομά μου...
φωνάζουν το όνομά μου....
κάπου ανάμεσα στο πλήθος βλέπω δυο μάτια να με κοιτάζουν βουρκωμένα
να μου φωνάζουν "γύρισε!"
κι όταν κοιτάζω να δω πού είναι.....
έχει χαθεί στο πλήθος....
βουλιάζω στο βαθύ κρεβάτι του πόνου
κι αφήνω τους λυγμούς να γεμίσουν την καρδιά μου
με τη ψυχή μου ψάχνω ένα κομμάτι σου να βρω
άγιο είναι, να το φιλήσω....
μια φωτογραφία μου θυμίζει όλη την αγάπη...
που χάθηκε, όταν μου γύρισες την πλάτη
όλη η νύχτα δεν περνά
κουράστηκε η ψυχή μου να συγχωρεί
κι εσύ κάνεις λάθη
ξυπνάς πάθη
κι η καρδιά μου δεν άντεξε τον πόνο...
αποχωρώ απ' την παράσταση του παραλόγου....
κι κλείνω την καρδιά μου σε σένα...
το κλειδί δεν υπάρχει, το έριξα στο πηγάδι της λήθης
να το ξεχάσει ο καιρός, να το ξεχάσω εγώ
να το ξεχάσουν το χείλη μου, το "είναι" μου...
προχώρησα, προχώρησα, έφυγα
κι εσύ με ψάχνεις...
που να 'σαι;
τι κάνεις;
αγαπάς;
μισείς;
πονάς;
κάτι θέλω για σένα να μάθω
μα εσύ δεν θέλεις πια να μιλήσεις
κρατάς μέσα σου βαθιά αισθήματα
κι τα μετατρέπεις σε πικρά δάκρυα
αφού λοιπόν κι εσύ
δεν αποκαλύπτεις ένα σου σημάδι
φεύγω κι εγώ
για να δεις πώς είναι, να λιώνεις απ' την αγωνία
και απ' την βαθιά μαχαιριά της αδιαφορίας...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
Akarayan
02-08-2006 @ 02:44 | “…φεύγω κι εγώ
για να δεις πώς είναι, να λιώνεις απ' την αγωνία
και απ' την βαθιά μαχαιριά της αδιαφορίας...”
Τι πόνος!
Εύχομαι, να είναι μυθοπλασία…
| | Evita[Iris]
02-08-2006 @ 03:00 | περίπου.... ::lost.:: | | agrampeli
02-08-2006 @ 07:11 | μαχαιρια της αδιαφοριας καλο | | Άγγιγμα Ψυχής.. Νοήμα Ζωής
04-09-2006 @ 07:53 | ::cry.:: h prwth paragrafos einai koryfh.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
