| |
| | Η Ρωμιοσύνη, η Πανώρια μας |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, το ν` αγαπάει κανείς την πατρίδα και κατ` επέκταση τον λαό δεν τον καθιστά και.....γραφικό, προσωπικά είμαι περήφανη που έχω αυτά τα συναισθήματα για την Γαλανή των παιδικών μου χρόνων, θα γράφω και θα ξαναγράφω με υγιή τρόπο. | | |
Μάθαμε να σ` αγαπάμε, στις σχολικές τις παρελάσεις
κι ήσουν πανώρια και τρανή, στο τοίχο παραστάσεις
η επανάσταση παιδιά, η Ελευθερία στ` άσπρα
τα καρυοφύλλια του Μωριά, εσύ ήσουν τα κάστρα
Περβ'ολι ήσουνα τρανό κι όλης της γης μπαξέδες
γαλάζιο φόρεμα γιορτής, κρίνα και μενεξέδες.
Ιστός ψηλά στ` ουράνια, μια πέρδικα, μια κόρη
είχες τους ήρωες αγκαλιά κι όλοι της γης μαστόροι.
Μαστόροι και οι συγγραφείς, οι ποιητάδες, οι σοφοί
εσύ από τα πρώτα ανδριωμένη, που μας δονούσε τη ψυχή.
ήσουν η περηφάνια μας, μ` όλης της γης αλώνια
τρανεύαμε, ψηλώναμε, είχε η ελιά μας κλώνια.
Στεφάνια φτιάχνανε για σε, τα παιδικά τα χέρια
και θέλαμε η γαλανή, να` χει θεό τ` αστέρια.
Άστρο της γης και της Αυγής, ήσουν του Μακρυγιάννη
του Ρίτσου, του Ελύτη, με πορφυρό φουστάνι.
Του Καζαντζάκη η γέννα και του Κολοκοτρώνη
γερνούσαμε και είχαμε ,κάτι να μας ψηλώνει.
Μάνα, μητέρα, λυγερή, μες στο Αιγαίο κοχύλι
του Σεφέρη, του Λουντέμη, γλυκό φιλί, στα χείλη.
Δυο λιοκούκουτσα ήσουν γαλανή, σπαθί του Καραισκάκη
Πυρρίχιος, Πεντοζάλης και του Οδυσσέα Ιθάκη.
ήσουν και τι δεν ήσουν, δόξα, τιμή, ανδρεία
χρυσές αράδες ηρώων, στα πέρατα ιστορία.
Κι όπως περνούσαν οι καιροί, μάθαμε τον Σεφέρη
μες στο ένα χέρι το ψωμί και στ` άλλο το μαχαίρι
σαν μας δονούσε η καρδιά, ήταν του Μπελογιάννη
μυρτιά, δάφνη, βασιλικός, χρυσό σου το φουστάνι.
Μάθαμε ν` αγαπάμε, τους ήρωες τ` αγάλματα
τον ύμνο του Σολωμού κι είχαμε δυό κλάμματα
συγκίνηση στο στήθος, για σε γλυκιά πατρίδα
του Λαμπράκη η Ειρήνη κι` είχαμε μια ελπίδα.
Σαν έθαβες νεκρούς, στα ξερονήσια του μίσους
ήταν τα χρόνια, σκοτεινά, ζούσες μαύρες αββύσους
σαν την λευτεριά πουλήσανε, συ είχες άσπρα άτια
δεν σε προδώσανε ψυχή μου, σου φτιάξανε παλάτια.
Κι` όλο ψηλώναμε, θεριεύαμε, με τη μουσική του Μίκη
είχαμε μεις πολεμιστές, περιστεράκι !! να σ` ανήκει.
δοξασμένα μάρμαρα, μνήματα στούς αιώνες
πατρίδα μου, σε ζήλεψαν κι ήρθαν μαύροι Χειμώνες.
Ποιος αγοράζει, ποιος πουλά, τ` άσπρο το περιστέρι
φτωχύναμε γαλάζια μου και ο λαός το ξέρει.
Δεν είναι ετούτοι ήρωες, οι πολιτικάντες της εποχής
σε ξεπουλούν στις αγορές, κλαίει το άστρο της Αυγής.
Η Ρωμιοσύνη, πανώρια μου, λαβώθηκε κι αιμοραγεί
δεν πονούν οι πουλημένοι, το χώμα σου, τη γη
δεν πονούν κι όλο πουλούν, στις αγορές τα ιδανικά μας
κείνα που` χουμε στη ψυχή, ένας λυγμός η καρδιά μας.
Μια γαλανή μπαλώνουμε, ξέφτι, κουρέλι, ξεδοντιασμένη
η γριά πόρνη που μιλά, δεν είν δική μα ξένη
δεν ειν κοντάρι, κυπαρίσσι, δεν είναι ελιά, γλυκό ψωμί
δέντρο που` χει λυγίσει, στα στήθια μας πληγή
Κι όλο λεω για την πατρίδα, γιατί να γράφεις εαυτέ?
την λιόχαρη, που είχα προίκα....εαυτέ μου, εσύ κουτέ
Ας την έκαναν φύλλο και πουλούν, κομμάτι, κομμάτι
ποιος ξεριζώνει την περφάνια, να την εδώσει σε Δραγάτη
Θα` ρθουν καιροί κι άλλοι καιροί, θάρθουν, στα πέρα αλώνια
να την γλυκοφιλήσουμε, πάλι να ζει αιώνια
θάρθουν καιροί, στις αναμνήσεις, η Ρωμιοσύνη θαν καντήλι
κοντάρι, κυπαρίσσι, φως, στημόνι και σφονδίλι.
Αφιερωμέν σε όλους σας.
16-10-2018-
Αδαμοπούλου Γεωργία./.
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Νικηφόρος Μελάς
16-10-2018 @ 10:07 | Ποιος αγοράζει, ποιος πουλά, τ` άσπρο το περιστέρι
φτωχύναμε γαλάζια μου και ο λαός το ξέρει.
Μπράβο Γεωργία. ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Αγιοβλασιτης
16-10-2018 @ 11:37 | πολυ σπουδαια δουλεια...
συγχαρητήρια... | | Κων/νος Ντζ
16-10-2018 @ 14:35 | δεν πονούν οι πουλημένοι!!!
::angel.:: ::up.:: | | inokrini
16-10-2018 @ 16:58 | Μαστόροι και οι συγγραφείς, οι ποιητάδες, οι σοφοί
εσύ από τα πρώτα ανδριωμένη, που μας δονούσε τη ψυχή.
ήσουν η περηφάνια μας, μ` όλης της γης αλώνια
τρανεύαμε, ψηλώναμε, είχε η ελιά μας κλώνια............Κι όλο λεω για την πατρίδα, γιατί να γράφεις εαυτέ?
την λιόχαρη, που είχα προίκα....εαυτέ μου, εσύ κουτέ
Ας την έκαναν φύλλο και πουλούν, κομμάτι, κομμάτι
ποιος ξεριζώνει την περφάνια, να την εδώσει σε Δραγάτη ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μ.Ελμύρας
16-10-2018 @ 20:36 | Του Καζαντζάκη η γέννα και του Κολοκοτρώνη
γερνούσαμε και είχαμε ,κάτι να μας ψηλώνει.
Μάνα, μητέρα, λυγερή, μες στο Αιγαίο κοχύλι
του Σεφέρη, του Λουντέμη, γλυκό φιλί, στα χείλη.
Μπράβο,Γεωργία!
::hug.:: ::up.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
