| |
Αυτα τα ματια τα λαδια
ηταν για σενανε παλια
ενας παραδεισος που μεσα τους μεθουσες
Μα τωρα δεν τα ξερεις πια
δεν τους χαριζεις μια ματια
εσυ που ελεγες οτι τα αγαπουσες
Αυτο το σωμα το ζεστο
ηταν για σενα γιατρικο
πανω του επλαθες χιλιαδες παραμυθια
Αλλα το αφησες & αυτο
να ψηνεται στον πυρετο
της αρνησης σου ν αντικρυσεις την αληθεια
Αυτη η ψυχη που σε ζητα
ηταν για σενα μια φορα
ο κοσμος ολος που χωρις αυτη δε ζουσες
Μα να που ομως τελικα
ο κοσμος σου ηταν μια σταλια
& ησουν ο μονος που μεσα σ αυτον χωρουσες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
