| |
Ένας παλιάτσος σε πολιτεία μακρινή
φόραγε ρούχα μπαλωμένα
μα καρδιά είχε φωτεινή
σε χρόνια περωμένα
ολημερίς τραγούδαγε
ο,τι πολύ ποθούσε
το ψέμα και το άδικο
αχ,πόσο τον πονούσε
Γι'αυτό και τα μίσησε
με ψυχή και σωμά
κάθε γωνιά πλημμύρισε
με της αλήθειας χρώμα
Απλόχερα χαρά σκορπούσε
με γέλια και ξεφωνητά
έπαιζε το ούτι
κάθε κακό το συγχωρούσε
με χέρια πάντα φιδώτα
μοίραζε της ψυχής τα πλούτη
Μα ένα βράδυ σκοτεινό
σίγησε η χρυσή καρδια του
με το τραγούδι το στερνό
τον πήρε ο ουρανός στην αγκαλιά του.
Euler2
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
