Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τα Κλαδια Τησ Θαλασσασ
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130374 Τραγούδια, 269363 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τα Κλαδια Τησ Θαλασσασ
 
ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ 12-10-18

Αγριεμένα ποτάμια απίθωσαν στην αγκαλιά της
κλαδιά και κορμούς ,λέγοντάς τους να ταξιδέψουν
μακριά να βρούν τη μοίρα τους.
Κι η κυρά του νερού,τα ταξιδεύει πότε με ηρεμία
και ΄πότε με θυμό, ξωκοίλωντάς τα,
σ’έρημα ακρογιάλια και λιμάνια.
Μια μορφή ζωής,που είτε δεν πήγε μακριά εξ’αρχής
ή βίαια της κόψαν το ταξίδι.
……………………….
Στέκουν αμίλητα,σκεπτικά,
κι αρμενίζει το βλέμμα τους,νοσταλγώντας.
Αφουγκράσου τον ήχο τους όταν ακόμα χτυπιούνται στα βράχια…
πόσα και πόσα…μπορούν να σου πούν
ψημένα στην αλμύρα,στο χρόνο του ταξιδιού τους.
Τι κόσμους απάντησαν,πόσους καραβοκύρηδες χαιρέτησαν
ποιους άλλους έσωσαν απ τα κύματα σα βρέθηκαν εκει σωτήρες.
………………………….
Βυθισμένα σκαριά,χωρίς χέρια ν’αγκαλιάσουν
λίγο χάδι να γευτούν,να δώσουν ανάσα.
Μόνο σιωπή!
Σιωπή στο μουρμουρητό της κυράς,
που χαίρεται , σαν να’ταν τ’αποπαίδια της
που δεν τ’αγάπησε ποτέ.
Μόνο ο Φλοίσβος τους πέζει μουσική
μόνο τα βράχια ,τους μιλούνε με αγάπη
γιατί απέκτησαν φίλους στη μοναξιά τους
κι εκείνα διηγούνται τη ζωή τους στο γύρισμα του χρόνου

Κ.λ.inokrini------από τη συλλογή -άκουσέ με-



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

K.L.INOKRINI
 
νικολακοπουλος θανάσης
22-10-2018 @ 18:12
ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΊΝΑ Ο στίχος σπουδαίος

::up.:: ::yes.:: ::theos.::
ΒΑΛΣΑΜΟ
22-10-2018 @ 18:30
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
22-10-2018 @ 19:52
Πολύ ωραίο Κατερίνα !!! ::theos.:: ::love.:: ::love.::
Aρίστη Σιδηροκαστρίτη
22-10-2018 @ 20:41
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Κων/νος Ντζ
22-10-2018 @ 20:47
Αγριεμένα ποτάμια απίθωσαν στην αγκαλιά της
κλαδιά και κορμούς ,λέγοντάς τους να ταξιδέψουν
μακριά να βρούν τη μοίρα τους.

Μια μορφή ζωής,που είτε δεν πήγε μακριά εξ’αρχής
ή βίαια της κόψαν το ταξίδι.

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Μ.Ελμύρας
22-10-2018 @ 20:50
::yes.:: ::hug.:: ::theos.::
Σέσιλ
22-10-2018 @ 21:05
::theos.:: ::kiss.:: ::theos.::
https://www.youtube.com/watch?v=D8O9NbrPV2w
vasilis g.
22-10-2018 @ 22:19
Πάρα πολύ όμορφο Κατερίνα...
πολλά μπράβο...!!!!

::up.:: ::up.:: ::up.::
Άηχος
22-10-2018 @ 23:59
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Αγιοβλασιτης
23-10-2018 @ 00:30
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
23-10-2018 @ 07:41
ΘΑΛΑΣΣΟΞΥΛΑ
ΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥ
ΣΑΝ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ Μˊ ΑΥΤΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο