Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ελληνικό… φθινόπωρο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130447 Τραγούδια, 269382 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ελληνικό… φθινόπωρο
 Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς
 
Περιμένοντας τον ήλιο για να βγει
το μυαλό μου προσδοκίες είχε πλάσει,
μα ‘ρθε πάλι η βροχή και μια σιγή
κι’ ένα πέπλο καταχνιάς μ’ έχει σκεπάσει.

Είμαι τόπος που αντέχει την βροχή
μα στον ήλιο φανερώνω την ψυχή μου,
ένα θρόνο του είχα πλάσει η φτωχή
μα τα σύννεφα ζητούν την κατοχή μου.

Χίλια χρώματα περίμενα να δω
στον ορίζοντα να βγουν ουράνια τόξα,
μα ξανά μες το κλουβί μου κελαηδώ
κι’ ελεύθεροι μου κλέβουνε τη δόξα.

Περιμένοντας τον ήλιο για να βγει
να φωτίσει να ζεστάνει τους ανθρώπους,
να στεγνώσει και να κλείσει την πληγή
που μου άνοιξε η φυγή σε άλλους τόπους.

Είμαι τόπος που αντέχει την βροχή
λίγες πέτρες στα ρυάκια θα κυλίσει,
φέρνει λάσπη όμως τούτη η εποχή
και στην λάσπη η ψυχή μου θα κολλήσει.

Παγωμένη μες στη λάσπη αδημονώ
και προσμένω να περάσει ο κυκεώνας,
να ‘ρθει η άνοιξη που τόσο λησμονώ
μα με βρέχει δέκα χρόνια ο χειμώνας.

Έβγα ήλιε μου και κλείσε τις πληγές
τα παιδιά μου να μην φεύγουν μετανάστες,
τρέχει αθάνατο νερό μικρές πηγές
είναι κρίμα να το πίνουν οι δυνάστες.

Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά,Φύση - Περιβάλλον
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
24-10-2018 @ 00:21
ωραίο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κοσμάς Δ.
24-10-2018 @ 00:36
::up.::
Κων/νος Ντζ
24-10-2018 @ 00:42
Είμαι τόπος που αντέχει την βροχή
λίγες πέτρες στα ρυάκια θα κυλίσει,
φέρνει λάσπη όμως τούτη η εποχή
και στην λάσπη η ψυχή μου θα κολλήσει.

::up.:: ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
24-10-2018 @ 00:45
φέρνει λάσπη όμως τούτη η εποχή.... ::rock.::
Αγιοβλασιτης
24-10-2018 @ 10:13
Πολύ καλό. .
..Η ΕΛλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...
::up.:: ::theos.:: ::up.::
oneiropola
24-10-2018 @ 11:10
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
1968alexandros
24-10-2018 @ 12:15
Εξαιρετικό φίλε μου!!! Θαυμάσια περιγραφή της πατρίδας που ματώνει!!!
inokrini
24-10-2018 @ 13:02
Έβγα ήλιε μου και κλείσε τις πληγές
τα παιδιά μου να μην φεύγουν μετανάστες,
τρέχει αθάνατο νερό μικρές πηγές
είναι κρίμα να το πίνουν οι δυνάστες.
::theos.:: ::theos.:: ::love.::
Κατρινα
24-10-2018 @ 14:52
::up.:: ::up.::
Kiriaki mat
24-10-2018 @ 21:06
Το κουστούμι στεγνωσε από την βροχή
Τώρα πια ή μέρα πιο μικρή
Φτυνεις στο έδαφος φορώντας τζην παντελόνι
Τι απορεις;
Σε βλέπω από το μπαλκόνι
Κικη Ματέρη
Άηχος
24-10-2018 @ 22:08
Εξαιρετικό πραγματικά!!
Σε παραλληλισμό δε με το Όξινον ήμαρ του Χρήστου, εδώ γίνεται ελπίδα,
το νόστιμον ήμαρ,... του ποιήματος σου!
Υπέροχο. Μπράβο σου!!
zari.kardias
28-10-2018 @ 01:25
...να ‘ρθει η άνοιξη που τόσο λησμονώ
μα με βρέχει δέκα χρόνια ο χειμώνας...
Πολύ-πολύ όμορφο!!! ::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο