| |
Τη λευτεριά σας ρε παιδια ορμήξατε,
σαν άλλοι Λεωνίδες,
Αθηναίοι,
Μακεδόνες,
Μινωίτες... να πάρετε οπίσω,
τους Ιταλούς πετάξατε στη θάλασσα που τόλμησαν,
το Ελληνικό το χώμα να ζητήσουνε,
ποτε να μην ξαναπατήσω...
Αντίσταση μεγάλη, Δόξα φέρατε...
χώρες σαν την Γαλλία, το Παρίσι που έπεσε σε μία μέρα,
εσείς αντέξατε...
και η Κρήτη τελευταία με σθένος πάλεψε...
και με κατσούνες κράτησε ψηλά, των μαχητών Ελλήνων τη σημαία!
Ακολουθήσαν χρόνοι δίσεκτοι,
της κατοχής η πείνα σαν δρεπάνι...
κομμάτιαζε τα παιδικά τα σώματα,
μανάδες γέροι...
τα αδέρφια μας...
τεσσερα χρόνια βυθισμένοι...
σε απύθμενο και φοβερό σκοτάδι.
Υπήρξαν οι κακοί και οι δοσίλογοι...
της προδοσίας οι σκούφοι με τις τρύπες,
αυτοί που την ψυχή τους την πουλήσανε...στον διάολο...
και στου κατακτητή τις ρούπιες.
Μαυραγορίτες σκοταδόψυχοι,
θησαύριζαν πουλώντας το Άγιο λάδι σαν χρυσάφι,
οι πατεράδες οτι ειχαν το διναν...
για να ξεφύγουν τα παιδιά τους,
απ' του Θάνατου τ'αδραχτι.
Ωσπου η ελπίδα αναστήθηκε
και η σημαία πάλι κυματίζει,
η θάλασσα κι ο ουρανός σε ένα πανί...τα ιδανικά τα ονειρα...
με σύμβολο της,
το Σταυρό... να μας φωτίζει!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
