| |
| | Ραψωδία του χρέους |  | | |
Ραψωδία του χρέους
Οι λάμπες της σκάλας, δραπετεύουν
απ' το σκοτάδι, της τελευταίας εκατονταετίας,
οι μουσαφιραίοι, έχουν στην τσέπη τους
ένα μικρό κλειδί, απ΄τα παλαιά εκείνα
σεντούκια που έχουν χάντρες, πάκα
από χαρτομάνι, μπορεί, και δυναμίτη.
Ο τελευταίος παράνομος, είχε κρύψει
την σχολική του πλάκα, και την κιμωλία,
στη μνήμη, της μακρινής σάλπιγγας,
τη λόγχη του ηρωισμού, την είχε φυλάξει
πίσω απ΄το πυρακτωμένο φεγγάρι.
Με το μικρό κλειδί έκτος από το σεντούκι,
ανοίγει την εγκυκλοπαίδεια με τα αποσιωπητικά,
και το ενεχυροδανειστήριο, της υπομονής.
Στο μέλλον θα χτιστούν κτίρια
με πολλές κάμαρες, αναστυλωμένα γεφύρια,
εργάτες από φτωχοφαμίλιες, θα επισκευάσουν
χαλασμένες λεωφόρους.
Οι δείχτες από τα ρολόγια στις πλατείες,
σημαδεύουν τα μεγάλα γράμματα της Ιστορίας,
και μας γνέφουν, κάντε γρήγορα.
Ανάμεσα στις γκρίζες χαραμάδες
και στις πινακίδες από στρατσόχαρτο,
ξαγρυπνά ο ξενοδόχος, φορώντας
ματογυάλια από υδράργυρο,
που θερμαίνουν, το παγωμένο μηδέν,
και ξυπνούν τους πεινώντες και τους διψώντες.
Τα σκαλοπάτια της εσπέρας, προσμένουν
τους περιπάτους, για να δειπνήσουν,
τις ξάστερες σιωπές, που θα θρέψουν,
τα λιπόσαρκα όνειρα μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | giwrgoskarahalios@hotmail.com | | | |
|
Κων/νος Ντζ
30-10-2018 @ 06:21 | τη λόγχη του ηρωισμού, την είχε φυλάξει
πίσω απ΄το πυρακτωμένο φεγγάρι.
Με το μικρό κλειδί έκτος από το σεντούκι,
ανοίγει την εγκυκλοπαίδεια με τα αποσιωπητικά,
και το ενεχυροδανειστήριο, της υπομονής.
::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | **Ηώς**
30-10-2018 @ 09:15 | Όταν ο δημιουργός καταφέρνει να «οπλίσει» μ’ εκείνες τις λέξεις το ποίημα του,
που δυνητικά θα κάνουν φανερή την κρυφή εικόνα της δικής του Μοναδικής Αλήθειας «δι’ ἐλέου καὶ φόβου»,
εκεί βρίσκεται θαρρώ το «κουμπί»
που ορίζει και ξεχωρίζει μια καλλιτεχνική δημιουργία:
ενώ η αλήθεια του κάθε δημιουργού, ως βιωματική, είναι μοναδική
και μέσω της Τέχνης εξυψώνεται σ’ ένα νοητό βάθρο
την καλημέρα μου Γιάννη! | | Αγιοβλασιτης
30-10-2018 @ 10:10 | ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | pennastregata
30-10-2018 @ 10:48 | Έχει μια ώση Καφκική, ρυθμό και πυκνότητα που με συνεπήρε.
Μπράβο! ::smile.:: ::smile.:: | | zari.kardias
30-10-2018 @ 12:56 | Οι δείχτες από τα ρολόγια στις πλατείες,
σημαδεύουν τα μεγάλα γράμματα της Ιστορίας,
και μας γνέφουν, κάντε γρήγορα... ::yes.:: ::up.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
30-10-2018 @ 13:36 | Καλησπέρα Γιάννη !!! | | Μαυρομουστάκης
30-10-2018 @ 18:57 | Υπέροχη γραφή!!!!!!!
Στο μέλλον θα χτιστούν κτίρια
με πολλές κάμαρες, αναστυλωμένα γεφύρια,
εργάτες από φτωχοφαμίλιες, θα επισκευάσουν
χαλασμένες λεωφόρους.
Οι δείχτες από τα ρολόγια στις πλατείες,
σημαδεύουν τα μεγάλα γράμματα της Ιστορίας,
και μας γνέφουν, κάντε γρήγορα.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΒΥΡΩΝ
30-10-2018 @ 18:58 | ::theos.:: ::theos.:: | | Άηχος
30-10-2018 @ 22:30 | Η εξαιρετικά φιλοσοφημένη και σοβαρή γραφή σου, προκαλεί την
σκέψη και τον θαυμασμό!!
Μπράβο σου!! | | Kiriaki mat
31-10-2018 @ 09:38 | Δεν γεννήθηκα εγκληματίας
Στα δομικά έργα ,κουφάρια παιδιών
Να ειναι λένε γερά τα θεμέλια και στάζουν οι σκεπές
Ένα πακέτο από την Ευρώπη
Έχουν και εκεί γεννήματα του θανάτου
Ένα πρόγραμμα ,θυσιές στον βωμό
Μιλάω γλώσσα που δεν διδαχθηκα π οτέ
Πως σε γκρεμίζουν;
Κικη Ματέρη
| | νησιώτης1959
01-11-2018 @ 12:56 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
