stixoi.info: Βουκολική Επιφάνεια

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Βουκολική Επιφάνεια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130585 Τραγούδια, 269416 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Βουκολική Επιφάνεια

Η Αλήθεια είναι ολόλαμπρο άστρο

Βουκολική Επιφάνεια

Όμορφο κοριτσόπουλα ζαχαρό καμωμένα
μαλάματα κι ασημικά μαντήλια ξομπλιασμένα.

Σαν σηκωθείτε για χορό ψηλές λιγνές κυράδες
χίλια φλουριά στα πόδια σας και χίλια την ποδιά σας.
γυρεύουνε τα νιούτσικα το γλύκο φίλημα σας.

Λύστε μαλλιά κι αφήστε τα στους ώμους σας να πέσουν
να τα χτενίσει ο άντρας σας κι ο αγαπητικός να τα ισιάζει
ο αδερφός που φτιάνει τα προικιά σας.

Πιάστε χορό απ΄τα νησιά, της Ρούμελης τραγούδια
και σας θωρώ ζωγραφιστά κρυστάλλινα αγγελούδια.

Δένετε τη μεσούλα σας και κόμπος στο λαιμό μου
κι ασκώνω πέλαα και βουνά λιγνό κυπάρισσο μου.

Το φυλαχτό της πέρδικας του δειλινού λουλούδι
αχνό γελά αγάλλεται σαν τρυφερό τραγούδι.

Γλυκές και γαϊτανόφρυδες οι γρίλιες σας θωρούνε
σας καρτερούν τ΄απόβραδο σε ροδισμένο δώμα.

Κι αν στο στρατί κουράστηκε το όμορφο βάδισμά σου
κι αν χαμηλώσεις τα φτερά στο αλαφροπατημά σου
πιο λαμπερά και απ΄την αυγή να φέγγει η ματιά σου.

Και ποιος μπορεί στα χείλη σου σιωπή γιαλού να σβήσει
και ποιος με διαμαντόπετρες πύργο γλαυκό να χτίσει..

Να σου χτενίζει τα μαλλιά μ΄τα αγεριού το χτένι
και να έβλεπε στα μάτια σου πίνακα του Παρθένη.

Στην πόρτα στέκεις και μετράς των αστεριών τα δώρα
τ΄απόμακρα αγνάντευες για μιας στιγμούλας μπόρα.

Στον ήλιο δείχνεις και μεθά, την όμορφη σου πλάτη
και σε θωρεί ως το σούρουπο σαν χρυσαφένιο άτι.

Γνέφεις το βάθος κι ο ουρανός γαλάζιο παίρνει χρώμα
χρυσή βροχή ολοζώντανη που ξεδιψάει το χώμα.

Ξεχωριστή είσαι και βροντούν τα λόγια στο γλωσσάρι
και θησαυρός που πλούσιο διαβάζεις συναξάρι.

Αρμένιζες πα στο χορό και φύτρωνε γαζία
στεκόσουν και πλημμύριζε η κάμαρα μαγεία.

Φωνή γλυκειά στα χείλη σου χάδι η περπατησιά σου
και στα χαλίκια που πατάς βλασταίνει το όνομά σου.

Ξερόδεντρα και τ άνθιζες να κελαηδούν αηδόνια
οπού κουρνιάζουν πέρδικες το πρωινό τρυγόνια.

φεγγάρι είναι το φρύδι σου το κοντυλογραμμένο
λιθάρια τα δυο στήθια σου σε κάμπο ανθισμένο.

Άιντε καλή μου και γοργά εψήλωσε η μέρα
βιάσου και σήμανε χορό ελάλησε η φλογέρα.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

giwrgoskarahalios@hotmail.com

Νικηφόρος Μελάς 18-11-2018 @ 19:51	πολύ καλό εύγε!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Μαυρομουστάκης 18-11-2018 @ 20:49	Πανέμορφο! Υπέροχος και ο τίτλος! Όποιος δεν το διαβάσει θα χάσει... Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ θα πάρεις από εμένα που 'γραψες στίχους λυρικούς με λόγια μαγεμένα το ποίημα ετούτο ειν' αφρός, γλυκός φρουτώδης οίνος και ποιητής, οινοποιός? Ο Ιωάννης Τήνος!
Αγιοβλασιτης 18-11-2018 @ 20:52	::up.:: ::theos.:: ::theos.::
Κων/νος Ντζ 18-11-2018 @ 22:56	::angel.:: ::angel.:: ::angel.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο