stixoi.info: Α-λήθεια

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Α-λήθεια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130257 Τραγούδια, 269338 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Α-λήθεια

(Προστατευμένη στη μήτρα του δυαδικού μας παραδείσου
που απέβαλε από το κυρίως σώμα τον διαδικτυακό του πλακούντα
-καθώς έπρεπε -
έμαθα πως οι άνθρωποι, ζώα ηθικά και κοινωνικά,
δε γεννήθηκαν για να περπατούν μόνοι.
Ας μην αξιολογούμε φίλτατε το πώς συναντήθηκαν οι δρόμοι τους
μιας και ο ομφάλιος λώρος κόβεται ούτως ή άλλως τη στιγμή της γέννησης).

Κι εγώ γεννήθηκα.
Όπως κι εσύ, όταν ερωτεύτηκες.

Το χάδι σαν κόλλησε στο ματωμένο σώμα
πρωτόγαλα γεύτηκα την αγάπη
φασκιά ντύθηκα την αγάπη
Αποκοιμήθηκα ακούγοντας τους παλμούς του πρώτου σ’αγαπώ

Κι εγώ γεννήθηκα, όπως εσύ, όταν ερωτεύτηκες. Ξανά.

Μάνα και πατέρας η αγάπη
ζεστό ψωμί, πρωινό, βουτυρωμένο
νερό δροσερό αεράκι
Αφέθηκα δεν αξιολόγησα, όπως κι εσύ όταν ερωτεύτηκες

βαρέθηκα τους καταραμένους ποιητές και τις μαυρίλες και τα σκοτάδια που ντύθηκα όλα αυτά τα χρόνια κι όσους με έπεισαν ότι μου πάνε κι εμένα την ίδια μα ξαναγεννήθηκα όπως εσύ όταν ερωτεύτηκες μα,

αγαπητέ μου αναγνώστη, δε θέλω καμία μοναξιά να μοιραστώ πια,
ούτε καν τη δική μου.

Μόνο να φάω το μήλο και πονώντας
πρωτόγαλα να βυζάξω με ζωή την αγάπη

“Κοινωνικότητες” ,θα μου πεις, έξω απ’ τον Παράδεισο μας
μα γω, τούτη τη φορά, θα το βαφτίσω ένα κάποιο βήμα προς την α-λήθεια

που πασχίζει να βγάλει το κεφαλάκι της απ'την πέτρα


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 15 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

BonnieJo-balistreri

annaΤi 03-08-2006 @ 16:40	Να γιατί σε πάω με τα χίλια.... από πάνω, η Α-πο-δειξη... ::wink.:: καλό σου ξημέρωμα.... :-)
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ 03-08-2006 @ 16:55	Άρα αποφάσισες ή σκέφτηκες πως η αλήθεια είναι μόνο μια. Αυτή που ταιριάζει στους μονόφθαλμους η αυτή που ταιριάζει σε όσους βαρέθηκαν να την αναζητούν. Δεν σου ρίχνω άδικο. ::huh.::
AETΟΣ 03-08-2006 @ 17:32	::smile.::
katia 03-08-2006 @ 20:06	το BonnieJo δεν το αναγνωρισα.... αλλα αυτος ο τροπος σκεψης κι εκφρασης κατι μου θυμισε.... σε εψαξα ... και σιγουρευτηκα... η Ιωαννα !!! Χαρηκα παρα πολυ που σε ξαναδιαβασα... ::smile.:: Καλη σου μερα Υπεροχο!!!
MARGARITA 04-08-2006 @ 03:26	Εξαιρετικό Ιωάννα, πολύ δυνατό για σπούδαγμα ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΣΟΦΙΑ(21) 04-08-2006 @ 03:56	πολυ καλο....
BonnieJo 04-08-2006 @ 04:53	"πονώντας πρωτόγαλα να βυζάξω με ζωή την αγάπη" Παραποιητή μου, γι'αυτήν την αλήθεια μιλώ, την τέχνη της αγάπης.Σύμφωνα με τον Heidegger το έργο τέχνης βρίσκεται μέσα στα υλικά, στη γη και ο δημιουργός το βγάζει από τη λήθη στο φως (απλοικά το έγραψα βεβαίως). Κάτια να'σαι καλά για τον κόπο. Μαργαρίτα χαίρομαι που σε βλέπω. Φάνη,21 ευχαριστώ. Βρε Αννιώ... ::blush.::
FRACTALS 04-08-2006 @ 05:21	καλημέρα...και αυτό είναι ΟΛΟ ένα Ποιήμα ....με βάθος ,με τόσο βάθος...
BonnieJo 04-08-2006 @ 05:32	Ω, ελπίζω να μην παρεξηγήθηκα πριν, απλά λάτρεψα εκείνους τους δυό σ-τοίχους. Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
BETTY BOOP 04-08-2006 @ 05:52	με αννα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!με τρελα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
seizeTHEday 04-08-2006 @ 06:20	Πολύ ωραία γραφή! Καλό μεσημέρι! ::yes.::
FRACTALS 04-08-2006 @ 06:26	Είδες τι κάνει το απρόσωπο internet καμιά φορά … βέβαια και πείρα ως φιλοφρονήσει το σχόλιο σου.. Απλά έτυχε εμένα να μου αρέσεις όλη…. Δεν παρεξηγούμε τόσο εύκολα…..αλήθεια BonnieJo ::love.::
BonnieJo 04-08-2006 @ 16:39	BETTY BOOP,seizeTHEday ευχαριστώ.FRACTALS ::smile.::
Γιώργος_Π 04-08-2006 @ 17:07	Βρε βρε, γνώριμα πρόσωπα. Αν σου πω πως δεν μου άρεσε, δεν νομίζω να παρεξηγηθείς. Γιατί να γεννήθηκε δηλαδή όταν ερωτεύτηκε; Αποκλείεται να είμαστε ζώσες οντότητες και πριν ερωτευτούμε;
BonnieJo 04-08-2006 @ 18:28	ξανά είναι η λέξη κλειδί Γιώργο_Π..Ξανα μαναμ τουρουρουρου που λένε και τα μάπετς.Ο έρωτας γεννιέται,νιώθεις να σκιρτά μέσα σου το πρώτο του τέντωμα. Μετά από την εμπειρία αυτή δεν είμαστε ποτέ ίδιοι.Δεν υποστηρίζω ότι πετάμε στα σκουπίδια ό,τι υπήρξαμε και συνεχίζουμε να είμαστε για να ενδυθούμε κάποια άλλη προσωπικότητα ή ψυχισμό πάντως.Εννοώ ότι το να ερωτεύεσαι -κάθε φορά- σαρώνει και αλλάζει τα πάντα, δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο, αλλάζει το υλικό μας, βρίσκει υλικό για να δημιουργήσει, μας γεμίζει (τη) ζωή, τέλοσπάντων. Το κάθε ποίημα βρίσκει την ερμηνεία του μέσα στον εκάστοτε αναγνώστη με βάση τους δικούς του δεδομένους προβληματισμούς εκείνη τη στιγμή.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο