| |
Ώρα καλή σου παραδομένη μου σιωπή
Να σμίξω τα σκισμένα σου μέρη προσπαθώ
Ωσπου να βρώ την πεπρωμένη μου ανταμοιβή
Με ανώφελους κι αμετάδοτους στίχους θαρρώ
Ίσκιοι και χαμόγελα και το χέρι μου μένει
Στου σκοταδιού το μίσος κόκαλο σίδερο
Να ψάχνει τη λάμψη στο σώμα και να προσμένει
Το αξήγητο τραγούδι που ακούγεται ήμερο
Καημός μεγάλος τούτο ο παραλογισμός
Αξημέρωτη ανάγκη και οι ήχοι της ψυχής
Θέλω να κλάψω μα δεν μ'αφήνει ο θυμός
Με ζάλισε κι απόψε η όψη της απαντοχής
Ζωντανή σταλάζει κι ορατή με τυλίγει
Μιας αγάπης λαχτάρα ατέλειωτη τρικυμία
Που δεν την ορίζω κι ούτε με μισοπνίγει
Να την παλεύω να με δαμάζει εκεί η μία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
