| |
Του καημου το πρόσωπο αμείλιχτο γυρίζει
Η άλλη του όψη ν'ανέβει τρανή στο φώς
Μια γλυκιά εικόνα του αργά θ'αρμενίζει
Μες στην καυτή πεθυμιά μου σαν αητός
Κι εγώ που δοκίμασα τα μεγάλα μυστήρια
Τι γυρεύω πάνω σε τούτες τις μύριες αιχμές
Σκουριάζει η σκέψη στα παράφορα μου μαρτήρια
Και δεν βλέπω τις λαχτάρες του τις φοβερές
Αγγίζω τη σάρκα μου και παλεύω με το μυαλό μου
Πάρτε μου τα όνειρα των ασωμάτων θεοί
Εσείς που τιμωράτε κάθε όργιο μαντικό μου
Πάρτε τα, της σκοτεινιάς αστερισμοί ιδού η προσευχή
Ποιητής των ερώτων ξεθαρρεύω την έμμονη ιδέα
Μα δεν αφήνομαι αθώα να την κοιτάζω
Περιμένοντας του κορμιού σου,όσα ωραία
Μέσα μου σέρνονται τέρατα και σπαράζω…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
