| |
«Το πουλί»
Τις νύχτες του χειμώνα ,έξω σαν βγαίνω
και του κρύου το σπαθί γλυκά με σφάζει ,
εκεί στη βεράντα του σπιτιού μου στο χωριό,
αριστερά ψηλά στην γωνιά ,
έχει φωλιάσει ένα πουλί μαυροφτέρουγο...
Κάθε φορά με τα κοργιαλένια του μάτια με κοιτά
ευτύς γοργά σαν μια σαΐτα φτερουγίζει ,
τρυπά την σκοτεινιά κι'εξαφανίζεται...
Χθες , στα μάτια με κοίταξε, θα έλεγα πιο πολύ απ'το συνηθισμένο!
Κοντοστάθηκε και μόλις γέλιο της χαράς στα χείλη μου γεννιόταν,
ευτύς γοργά σαν μια σαΐτα εφτερούγισε ,
την σκοτεινιά ετρύπησε κι'εξαφανίστηκε...
Γιατί σ'ετούτο το γωνιό, έχει φωλιά χτισμένη,
της νύχτας το παράξενο πουλί;
Αραγε έχασε το ταίρι του;
Σ’ετούτο μήπως το γωνιό, είχαν του έρωντα μπολιάσει τη φωλια;
Και μόνο νύχτα πια έρχεται εδώ για να θρηνήσει ;
Στον ίδιο τόπο που κι'εγω γυρεύω μες την μοναξιά ,
βοτάνι να μου γιάνει την ψυχή;
Να! τώρα ετούτα σκέφτηκα κι'είπα να βγω να του μιλήσω,
μ' αυτό πριν καν σιμώσω, ευτύς γοργά σαν μια σαΐτα εφτερουγίσε
,την σκοτεινιά ετρύπησε κι'εξαφανίστηκε...
Χάθηκε μες της νύχτας την δοχή ξανά
κι'έμενα θλίψη με κυρίεψε κι'απόψε...
Γιατί να φεύγει μακριά ό,τι αγαπάς;
Εκεί στη βεράντα του σπιτιού μου στο χωριό, αριστερά στην γωνία ,
έχει φωλιάσει ένα πουλί μαυροφτέρουγο.
Και φαίνεται πληγή βαθιά πως έχει,
κάθε που σαν σαΐτα χάνεται στην σκοτεινιά!
Δεν εχω ακούσει τη λαλιά του,
μα κοίταξα τα μάτια του και είδα την ψυχή μου..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
