| |
Πήραν ανάσα και ζωή
τα νερά τ' ανταριασμένα
αιχμάλωτη μια μορφή
σε νερά σκοτεινιασμένα
κι όσο το κύμα πάλλεται
τόσο οι μορφές αλλάζουν
κι όσο η γη το γεύεται
και την ορμή κοπάζουν
τόσο η βουή αχολογά
κι ο πάταγος πληθαίνει
έξω αρχίζει και βροντά
και για βροχή πηγαίνει
θέλω να βγω να μετρηθώ
με τα στοιχειά της φύσης
μέχρι τις ρίζες να βραχώ
αγέρα μην μ' αφήσεις
φτάνω στο μόλο αγκομαχώ
το κύμα παω να φτάσω
μαζί σου θεριό να ενωθώ
και μια μορφή ν' αδράξω
στον κεραυνό να φωτιστώ
στις θάλασσας την άκρη
από αγάπη αρρωστώ
κρύψε κύμα μου το δάκρυ[align=center]
Αν θέλετε να σχολιάσετε καντε το με λέξεις και όχι με φατσούλες...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
