| |
Κοίταξα ένα πίνακα και κύλησα μες στην ψυχή του...
Έτρεμαν τα φύλλα από τη δύναμη του αέρα
και κάποια αφήνονταν στα χέρια του άγνωρου ταξιδιού
ήταν το χρώμα τους κίτρινο και το κορμί τους χαραγμένο.
Ο ουρανός ήταν πνιγμένος από γκριζωπά σύννεφα
που σαν τα κοιτούσες ένιωθες τη θλίψη των πονεμένων
και η ψιλή βροχή τους που πότιζε την πεινασμένη γη
νόμιζες ότι ήταν τα δάκρυα της τρυφερής καρδιάς σου.
Πιο 'κει η θάλασσα ήταν πικρή και αγριεμένη
γιατί ένα κύμα της έχει βρει άλλη αγαπημένη.
Ένα καΐκι με λευκά πανιά πάλευε με το κορμί της
δεν ήθελε να το νικήσει μα γλυκά να το φιλήσει.
Ένα λιβάδι έβλεπες τυλιγμένο στο πράσινο χρώμα
σπόροι μικροκαμωμένοι είχαν αρχίσει να ξεδιψάνε.
Ο χρόνος ήταν 'κεί και έκανε όπως ξέρει τη δουλειά του
και Συ έφευγες με τη γνώση της συνέχειας στη ματιά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
