| |
Με μαστιγώνουν πάλι οι καημοί
Πικρό παράπονο με παραδέρνει
Και σαν καράβι στης καρδιάς τα κύματα
Εικόνες μακρινές στο νου μου φέρνει.
Κι απόψε ξαφνικά
Η σκέψη μου γυρνά
Σε χρόνια αλλοτινά και περασμένα.
Κανένας δε μιλά
Το δάκρυ αργοκυλά
Το όνειρο θαμπό σε μάτια ξένα.
Πέφτει βαριά του χρόνου η σκιά
Και τα φτερά μας τώρα τσακισμένα
Το πέταγμά μας μια ανάμνηση παλιά
Κάποτε ήμασταν οι δυο μας ένα.
Νοέμβρης 2016
(F)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
