| |
[align=center]
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως πάει το βαπόρι
η πρύμη ν' ακολουθεί μπροστά πηγαίνει πλώρη.
Είμαι στη μέση σκεφτικός πολύ αποσβολομένος
πάντα να βρίζω τον καιρό είναι μπουρινιασμένος.
Έπλεξα χίλια όνειρα τα έδεσα με τρισήλιο
τα 'κανα κόμπους ναυτικούς κάτω από τον ήλιο
εκέντισα σε θάλασσα στην άκρη των κυμάτων
ποτέ μου δεν ε-πίστεψα την τύχη των θαυμάτων.
Απέκρουσα τα κύματα μα έχασα την πορεία
το φως του ήλιου μ' έκαψε είχα την απορία
Δεν γίνεται να κυβερνά ένας θεός δεσπότης
Βούδας, Χριστός, Κρίσνα, Αλλάχ και να μην είναι πότης
Αυτός ο κόσμος που έφτιαξαν πάντα είναι μεθυσμένος
τα ίσια κάνουν για στραβά γιαυτό ναι τρελαμένος
ε στένεψα το βήμα μου μικραίνω την καρδιά μου
σκιές να έρχονται ενοχές σαλεύουν τα μυαλά μου.
Χρυσές κηλίδες διαφανές
τύχη δεν έρχεται μ ευχές
Μην περιμένετε για το λαχείο.
Λαχείο είναι ο καθένας μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
