| |
Πήγα από δρόμο σε δρόμο
Στις καταχνιές του Νότου και του Βορρα
Μ’ένα ταγάρι στον ώμο
Μόνος στη βρεγμένη μου ερημιά
Οι πιο αξιολάτρευτες καταιγίδες
Με ταξιδέψανε όμως στη Δύση
Άλλαξα,καινούργιες φόρεσα ελπίδες
Και βάλθηκα η ζωή μου να ξαναζήσει
Της καρδιάς μου το μέλλον εκεί
Η τέρψη κι η σκέψη μου η αρχαία
Άνοιξαν πόρτες γκρεμμίστκαν τοίχοι ψυχροί
Με παίρνει και πάω μια λάμψη ωραία
Κι αγάπησα το γαλάζιο χρώμα
Στις εξαγνισμένες κόχες της ψυχής σου
Έριξα τα δίχτυα στο ανυπόμονό σου στόμα
Και περιμένω τον ήχο της απαντοχής σου
Της ύπαρξης σου ξεχωρίζω το βλέμμα
Παραφυλάγω και ψαχουλεύω το φως σου
Έφτασα πλάι σου πια σα μια φλεβα με αίμα
Που καταλήγει στις όχθες του σώματός σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
