| |
κοιμάμαι και βλέπω πάλι
εκείνο το όνειρο,
το, ήδη από χρόνια, αναλυμένο,
να περιφέρεται συνεχώς σαν αέρας
γύρω απ’ το σώμα μου,
εκεί
που πότε μικραίνει η μέρα και πότε μεγαλώνει η νύχτα,
εκεί
που μυστήρια εμπλέκεται,
μια αγάπη
με θεραπείες σοκ, την αποκρουστική εικόνα του Στρατηγού Πινοσέτ,
το σταλινικό ρουφιανοκάτεργο του Μπουλκές,
με τους αγωνιστές της ανεξαρτησίας της Αλγερίας,
τον Πάμπλο, κατά κόσμον Μιχάλη Ράπτη,
τις οδομαχίες πριν χρόνια στη Γένοβα,
και το δίκτυο για τα ανθρώπινα δικαιώματα,
μόνο αεράκι είναι,
εδώ δεν υπάρχει νέο και παλιό,
όνειρο οι παλιές μέρες,
οι μέρες που μικραίνουν,
όνειρο κι οι νέες νύχτες,
οι νύχτες που μεγαλώνουν,
και οι αγάπες αέρας
που συμβολικά ονειρευόμαστε,
σε λίγο θα κοιμηθώ κι εγώ,
θέλεις πάλι ν’ αφήσω το παράθυρο ανοιχτό;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
