| |
Mε κούρασαν τα άρρωστα μυαλά,
της πλήξης οι ανόητες κουβέντες,
γεμάτη η ψυχή μου ερημιά
κι οι φόβοι πάν' να γίνουνε αφέντες
Βαρέθηκα τ' ανούσια τα μπλά-μπλά
τις λέξεις σαν τα αδειανά κελύφια,
τους ύμνους και τα τόσα ωσαννά,
σε άτομα αδίστακτα κι ηλίθια
Aπ' τη ζωή μας σαν να χάθηκε το φως
όπως των τάφων τα σβηστά καντήλια,
που δεν ακούνε πια ευλογητά,
από παπάδων και ψαλτών τα χείλια
Σιχάθηκα να βλέπω στις γιορτές,
την πρώτη θέση νάχουν οι κηφήνες,
με τις μεγάλες, πλαδαρές κοιλιές
που βγαίνουν μέσ' από τις λιμουζίνες
Κουράστηκα να βλέπω όλ' αυτά
και τους ανθρώπους με σκυφτό κεφάλι,
να λεν από συνήθεια όλα καλά
κι ας είναι η ζωή τους ένα χάλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
