| |
Όταν θα λιώσουνε τα χιόνια,
τόμπολα, αμπάριζα, πινακωτή,
θα ζωντανέψω σαν τον ανθό,
γιατί με τούτο ’δώ το κρύο,
μαράθηκα τόσο, που νιώθω
πως, πια, ποτέ δε θα γελάσω,
μα, και τον περσινό το χρόνο,
πάλι φοβόμουν το ίδιο αυτό,
κι όμως, την Άνοιξη γελούσα,
βγήκα και στέγνωσα στον ήλιο
κι ο θάνατος απομακρύνθη
– πόσες φορές, αναρωτιέμαι,
θα καταφέρνω να ξεγλιστρώ,
πέτρα, ψαλίδι, χαρτί,
τ’ αστείου Χειμώνα, του παι-
χνιδιάρη;
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
