| |
τα λόγια μου για σένα έγιναν ακατοίκητοι βράχοι.
μια δυνατή κραυγή πόνου απ'τη καρδιά σου-
με έδιωξε απ'την αγκαλιά σου .....
κ' μ'έσυρε στο χώμα.
μια ματωμένη καθημερινή αλήθεια...
με πληγώνει ακόμα.
περνούν ώρες και μέρες , μα ονειρεύομαι ξανά τα φιλιά σου.
από τότε που σ'αγάπησα κάτι δεν κατάλαβα σε σένα...
αν τα όνειρα ήταν δικά σου η κλεμμένα.
αποκρίθηκα στο κάλεσμα της νύχτας...
για να γνωρίσω μια ξεψυχισμένη φωνή..
για να δώ ένα καλλιτέχνη να πεθαίνει.
ίσως αυτή η κατάληξη να ήταν απ'το θεό γραμμένη.
το βαθύ σκοτάδι με φέρνει πιο κοντά στην τρέλλα-
και νιώθω σαν μικρο παιδί που δεν μπορεί να περιμένει.
θέλω να πετάξω τους πίνακες σου στην θάλασσα-
για να βρείς σε ποιό νήσι είναι τώρα η ψυχή μου ξεχασμένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
