| |
Ξαφνικά η αστραπή
Στο ακμαίο σκοτάδι
Ακολουθούν,έχουν πνοή
Όνειρα νομίζω ομάδι
Λίγο ταράχτηκα
Κοιτάζοντας το πέταγμά τους
Όμως ξεχάστηκα
Σαν έμαθα το νόημά τους
Γής γαλαζωμένη
Η ψυχή μου δρασκελάει
Γαλήνη ασπρισμένη
Θα τρέξω όπου ο καημός με πάει
Τρέχω απορώντας τι θα βρώ
Ο δρόμος είναι μόνο ένας
Βγάζει φώς το τέρμα γελαστό
Δεν με ακολουθάει κανένας
Κι ολοένα μου τραγουδάει
Κι ακούω τη θεσπέσια φωνή
Το αίμα τις φλέβες μου σφυροκοπάει
Από τη φτέρνα ως και την κορφή
Ζωή μέσα του ζωή και νιότη
Πέπλα αγγίζω,μάτια στόμα
Αναπάντεχη ομορφιά και πρώτη
Μέλι τρεχάμενο σε όλο της το σώμα
Τώρα η ταραχή μου αχτιδοβόλα
Κι η αγωνία που υπερβαίνει τη ζωή
Ποια είσαι κόρη αστραποβόλα
Ω αγάπη αγάπη αγάπη είσαι εσύ!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
