| |
Στα κιγκλιδώματα του νου σου ασφυκτιώ
Θέλω οξυγόνο ελευθερίας ν' ανασάνω
Κανείς δεν μού 'μαθε τον τρόπο ν' αγαπώ
Και πάντα βάζω μια σταγόνα παραπάνω...
Ποτέ δεν μέθυσα με έρωτες μισούς
Και με τον γήινο τον φόβο του θανάτου
Αμφιβολίες μου ανάβεις σαν πυρσούς
Στα δάχτυλά σου πού 'ναι αγκάθια ψεύτη βάτου...
Βλέπεις βαρέθηκα μονάχη να εξηγώ
Να υπερασπίζομαι τα "θέλω" της αγάπης
Μέσα στ' αδιάβατα του νου να περπατώ
Μα τί να σώσω από σκιές μιας αυταπάτης;...
Δεν συμβιβάζομαι σε κείνα που ζητώ
Και μες στο "λίγο" αν προτιμάς εσύ να ζήσεις
Το καπελάκι μου φορώ κι αποχωρώ
Ίσως στην άλλη σου ζωή να μ' αγαπήσεις...
24-4-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
