| |
Κάποιος που μου έμαθε το μυστικό
Πως μια ζωή δεν αρκεί
Αβέβαιο τι ήθελε να πεί
Αξήγητο κι ανατριχιαστικό
Με την ακαθόριστη ελπίδα
Πως το μυστήριο θα λύσω
Απ το λήθαργο θα ξυπνήσω
Και θα πέσω στην καταιγίδα
Όμως να που χειμώνιασε νωρίς
Καιμε σφράγισε πια το πεπρωμένο
Ποιος είμαι τώρα το καταλαβαίνω
Ένας ωχρός θνητός της εποχής
Θανάσιμα παιχνίδια δεν θα παίξω
Γιατί στέκω κάτω από μια μαρκίζα
Κι αν τριγύρω μου μοιάζουν όλα γκρίζα
Σαν πάψει η βροχή ανέγγιχτος θα τρέξω
Της φαντασίας μου είναι υπερβολές
Που το σπίτι ,μου πέφτει πια μικρό
Μα ο κόσμος δεν χαθηκε ίσως έχω καιρό
Να επιστρέψω απ το ταξίδι στις εσχατιές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
