| |
Σαν οι αναμνήσεις γίνονται ερωτήσεις
σε κοιτούν στα μάτια με βαθιά σιωπή
κι αναζητούν τη ρίζα του άγνωρου γιατί
που τους καεί τα στήθη και όλο το κορμί.
Και Συ μια μικρή φωτεινή του χρόνου φωνή
με όνειρα απλωμένα στο λαμπρό ουρανό
ψάχνεις να βρεις ΄κείνο το κρυφό μονοπάτι
που σε οδήγησε απρόσμενα ως εδώ.
Και κάθε άστρο όμορφο μοναχικό
κρατά το δικό του μοναδικό μυστικό
και σαν θαμπωμένος και βουβός το γρικάς
στο γιατί του τις απαντήσεις σου ζητάς.
Όσο δύσκολο και όσο μακρινό είναι
να αντιληφθείς της ψυχής τους το λευκό
τόσο είναι το εμπόδιο σου ψηλό
για να πεις τέρμα αναμνήσεις δεν σας ρωτώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
