Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23 stixoi.info: Ο ανοιξιάτικος περίπατος
Την καλησπέρα μου .Ευχομαι καποτε να ξανά περπατήσω στο ίδιο μέρος !!!
Σε κάποια άνοιξη που είχε προβάλλει καλοντυμένη
χάρισα έναν απογευματινό μου περίπατο .....
κάτω από τα ανθισμένα δέντρα του τίλιου η φλαμουριές
και την έντονη ευωδία του ευωνυμου η και ταφλανι
γέμιζε η καρδιά από μυρωδιές κι αρώματα κι από το γλυκό κελάηδημα των αηδονιών
φούντωνε η σκέψη από τις παιδιάστικες φωνές των σχολικών εκδρομών
κι η ανάσα δροσίζονταν από τα καρδιοχτύπια των εφήβων και τα πειράγματα
ποσα νεαρά πρόσωπα αγοριών δεν έλαμπαν στο διασκεδαστικό χορό του Τζούκ μπόξ
ποσα κρυφά βλεφαριασματα στις κοπέλες που ζαχαρωναν ,προσπαθώντας να κάνουν καμάκι
και το κρυφό τσιγαράκι στο στόμα για αντριλίκι και μαγκιά ,με κάποιον να φυλάει τσίλιες για τους καθηγητές
ποσα ανείπωτα λογια βυθίστηκαν και θάφτηκαν στα εσώψυχα μήπως και φάνε χυλόπιτα ....
ποσες νεανικές καρδούλες δεν χτύπησαν κάτω από το σφιχταγκάλιασμα των πλατάνων
τα κλαδιά τους ενωμένα τόσο πολυ σαν τα δάχτυλα των χεριών των ερωτευμένων
πόση γαλήνη Χριστέ μου πηγάζει τούτος ο τόπος
με πόση άνεση ξεδιπλώνεται η ψυχή στη σιωπή της στρατας ....
τυλίγεται σε συλλογισμούς και οράματα που ο νους συγκράτησε ολάκερα
για κάτι τέτοιες στιγμές που ήθελε η ψυχή να ξαποστάσει στο δικό της τόπο
στα γνώριμα δικά της μέρη που ορφανεψαν πρώιμα γιατί η άνοιξη έφυγε τόσο γρήγορα
μα πανω στη βιασύνη της άφησε σημάδια για άλλους που θα κάνουν περιπάτους
ισως να μην μπορούν να νιώσουν το ίδιο ακριβώς συναίσθημα
γιατί φυσικά ο χρόνος είχε προχωρήσει με τόση μεγάλη βιασύνη,που όλα άρχισαν ν'αλλαζουν
μόνον εμείς καταλαβαίναμε αυτό τον περίπατο ,μόνον εμείς νιώθαμε το σκίρτημα
γιατί το ζήσαμε στην κατάλληλη στιγμη ,πριν ωριμάσει η εικόνα
πριν σβήσουν τα φώτα της μνήμης ,πριν ο χρόνος συντρίψει την ομορφιά της φύσης
ένας περίπατος λοιπόν χέρι - χέρι με το παρελθόν ,μαζί μα μοναχή μου
ένας ανοιξιάτικος περίπατος που έγραψε σελίδες στο βιβλίο των ονείρων
και τους έδωσε εκείνα τα αληθινά λαμπερά χρώματα της φύσης και της γης μας
γιατί εκεί ζουσες εκει κατοικούσες περιμένοντας το χαμόγελο της άνοιξης
και το χάδι του καλοκαιριού ....στο μάγουλο
όλα τα έβλεπε το μάτι της Παναγίας ,μα δεν κατάφερε να σώσει κάτι .....
Την Καλημερα μου !! Νοιωθεις ένα γέμισμα στη ψυχή όταν βλέπεις πως έχουν διαβάσει το κείμενο σου , ασχέτως αν το σχολίασαν η όχι !!
Σας ευχαριστώ ούτως η άλλως , με κάνετε να θέλω να συνεχίζω να γραφω !! ::hug.:: Καλό σας ΣΚ !!
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
