| |
ΙΙ. Το Βασίλειο του Λιμανιού
Μες το λιμάνι μπήκα απελπισμένος
Το άνθος της αγνότητας πριν κιόλας μαραθεί
Όσο στο κάστρο δίπλα ο κήπος στέκει μαγεμένος
Ζει στη δίπλα κάμαρη μια παιδική ψυχή
Με γιατρικά ζυγώσανε έξι ζεστοί χειμώνες
Για να πληρώσω και μετά να λυτρωθώ
Για να μεθύσω και να πιω χωρίς κανόνες
Να καταρρεύσω και μετά να αναστηθώ
Έξι μαστόροι ναυτικοί την φτιάξανε την πλώρη
Οι μακρινοί μου αδελφοί ήρθαν σαν προσευχή
Μετάνιωσα και έκλαψα ξανά ,μικρό αγόρι
Γέμισε φως σαν πρώτερα η μαύρη μου ψυχή
Και προσπαθώ να μην φοβάμαι τον πυθμένα
Γιατί ήδη βρίσκομαι νεκρός χρόνια εκεί
Και στα ταξίδια καπετάνιο θέλω εμένα
Και ας χαθεί στην άβυσσο, ότι ‘ναι να χαθεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
