| |
Με δυο κάστανο μαύρες πλεξούδες ,καλό πλεγμένες που κρέμονταν ως τη μεσουλα της
κι ένα πλατύ χαμόγελο που την έκανε να λάμπει καθώς περπατούσε υπερήφανα
όλοι είχαν να κάνουν με την ομορφιά που έβγαζε προς τα έξω , όλοι τη χάζευαν σαν θεα
όλοι θαύμαζαν το μικρό κουκλίστικο μελαχρινακι ....
μα αυτή η μικρη άλλο έδειχνε κι άλλο ήταν εσωτερικά .Το πρωί έδειχνε χαρούμενη ,ξέγνοιαστη
όταν όμως πλησίαζε το σούρουπο και η Δύση βαφόταν κόκκινη από τις αποχρώσεις του ηλίου
την έπιανε ένα παράξενο σφίξιμο στο κορμάκι και στη ψυχούλα της ,την φόβιζε πολυ η νύχτα
ξεπηδούσαν από παντού σκιες που εγινονταν δράκοι και την απειλούσαν .....
σαν μαυροντυμένοι δαίμονες που παραμόνευαν να νυχτώσει,για να την παρασύρουν στη κόλαση
αφού μελετούσε τα μαθήματα της και τελείωνε όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις που τις επέβαλαν
έκανε την προσευχουλα της και εξαπλωνε κάτω από τα στρωσίδια κρατώντας το τραντζιστορακι της
εκείνο που είχε κερδίσει με κάποια γειτόνισσα στα εγκαίνια κάποιας γειτονικής εκκλησίας
είχε κι αυτή η ημέρα τη δικη της ιστορία και τα ζόρια της μα τουλάχιστον ο ένας λαχνός βγήκε νικητής
σ' εκείνο το τραντζιστορακι η μικρη τ' εδωσε ένα όνομα ....ένα όνομα που λάτρευε
από εκείνη τη μέρα ήταν κολλητάρια .....σε κάθε της βήμα , σε κάτι τι που έκανε το έχει μαζί της
το βράδυ το κρατούσε πάντα αγκαλιά και το παρακαλούσε να μη σταματά να παίζει ....
της φαινόταν πως τη συμβουλεύει ,την προστατεύει ,την διασκεδάζει μα πανω απ'ολα ήταν το φιλαράκι της
περνούσε παρα πολλα η μικρη , γινόταν μια παράξενη μάχη με (εχθρούς) και με πόλεμο ψυχής ....
πυρηνες γλώσσες της έκαιγαν τη ψυχούλα της και τη ραγιζαν σε κομμάτια που δεν μαζεύονταν
έκλεινε τα ματάκια της και παρακαλούσε να μη νυχτώνει ,δεν άντεχε άλλο τον ποδαρόδρομο
η ντροπή που ένιωθε μέσα βαθιά στη καρδούλα της ,γινόταν βατα με αγκάθια που μάτωσαν
κανένας δεν καταλάβαινε τη θλίψη που συσσωρευοταν μέσα στα σωθικά της .....
κανένας δεν διέκρινε αναμεσα στο διάφανο καθαριο βλέμμα της ,το τι πίκρα στραγγιζε η ψυχή της
κανένας δεν καταλάβαινε γιατί τα μαξιλάρια ήταν ποτισμένα με δάκρυα ....
μόνον ο ήρωας της ήξερε γιατί του έλεγε τα πάντα , μόνον εκείνος ήξερε τους φόβους της
μα ο ήρωας της ήταν κάποιος που γνώριζε μόνον αυτή και το τρανζιστορακι της
μεγάλωνε η μικρη μα οι σκιες μεγάλωναν μαζί της κι οι δράκοι επίσης ....
οι φόβοι της έπλεκαν συρματοπλέγματα γύρω από το όμορφο κορμάκι της
εκείνη κρατούσε τη καρδιά του ήρωα της αγκαλιά και του ψιθύριζε πως τον αγαπά πολυ
δεν του το είπε ποτε .....δεν έμαθε ποτε την αλήθεια
για εκείνη παρέμεινε ο ήρωας της , η εμμονή της , ο φύλακας Άγγελος της
για εκείνον ένας κόμπος στο λαιμό και ίσως ένα δάκρυ !
....@....
20-02-2019
ΕΛΕΝΑ Λ .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
