| |
Σώπασα και στη σιωπη μου η μουσικη δεν έχει άκουσμα
ασυμφωνία των τάστρων, πλήκτρα του πιάνου παράτονα
συναισθήματα κενά, βουβά, και όταν τα χείλη μου ανοίγουν
βγάζουν χολή και ένα γαμημένο τόνο πάραπονα
Γη που ξυρανθηκε, νερο που ξατμίστηκε
και στην ατμόσφαιρα το οξυγόνο μου χάθηκε.
Ουρανός που του ξυλώθηκαν τα αστρικά του παράσημα
snares και μποτες που μ’ εγκατέληψαν και έχω χάσει μέτρημα
και έχω χάσει το πάτημα
Ψάχνω τα χνάρια της ιχνηλατικής μου οδού
στα ερημα μέρη εκείνα απ’τη βροχή ξεχασμένα
τη σκιωδη μου οψη,
να πολεμήσω απ’το φως κάτω του φεγγαριού
μέχρι η αυγή να με βρει και εγω να βρω εμένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
