| |
Σαν ζυγώνει η νυχτιά βαραίνει ο ήχος το κορμί
και ο νους αναζητά μες στη σιωπή μια συντροφιά,
να ταξιδέψουνε μαζί στης μνήμης τον ωκεανό
που κάθε κύμα του γλαυκό σου μιλά για το παλιό.
Δεν έχεις ανάγκη τρανές φρεγάτες με λευκά πανιά
για να γυρίσεις το βλέμμα στο δικό σου παρελθόν,
γιατί έχεις ήδη ανοίξει τα πλατιά σου τα φτερά
και σαν άνεμος γαλήνιος μες στο χρόνο τριγυρνάς.
Φωνές μύριες γρικάς που σου θυμίζουν ότι αγαπάς'
Δάκρυα παχιά και σαν την αλμύρα πικρά συναντάς.
Γνωρίζεις κάθε πόνο κάθε καημό και στεναγμό
μα δεν μιλάς, μόνο κοιτάς, φεύγεις ήσυχα και σιωπάς.
Μια σκιά στον τοίχο θαμπωμένη σε κατανοεί
ένα μυστικό θέλει να σου πει, μα δεν μπορεί.
Πέρασε η ώρα...ήρθε η στιγμή για μια προσευχή
κι αύριο πάλι όλοι θα ΄μαστε χωριστά μοναχικοί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
