| |
Κλείνω τα μάτια μου για να χαθώ στο άπειρο
γιατί δεν άντεξα το σήμερα να δω
είναι στο σώμα, το μυαλό μου, λίγο ανάπηρο
σκέφτεται λάθος… το νομίζει για σωστό
Μεταβολίζω τις εικόνες και τις λέξεις τους
σε κάτι σκέψεις που μου δίνουν ορισμό
και απ το χρόνο δραπετεύω μ’ υποθέσεις
που η λογική μου οδηγεί σε συνειρμό
Πάντα στο νου μου να κρατώ τις εξισώσεις
και σα το σκάκι, τρία βήματα μπροστά
μα όταν πρέπει να αποδείξει υποθέσεις
βρίσκω τα σκούρα και τα αφήνω στα μισά
Μετά ξανά τις παραμέτρους μου αλλάζω
και δοκιμάζω και για δεύτερη φορά
μα στην ουσία δε μπορώ να καταλάβω
πόσα είναι λάθος και πια είναι τα σωστά
Αποτυγχάνω κάθε μέρα που περνάει
ποτέ δεν τα ‘κανα εγώ όλα σωστά
και ενώ το σκέφτομαι δε ξέρω να το πράξω
οι λεπτομέρειες κρατάν τη διαφορά.
Έτσι συμπέρασμα δε βρίσκω να ταιριάζει
όσο κι αν σκέφτομαι δε ξέρω τι να βρω
κι αφού αποτέλεσμα δε φαίνεται να αλλάζει
αναρωτιέμαι και κοιτάζω σα χαζό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
