| |
Ο μίτος
Πόσο καλά να βρίσκονταν στη σκέψη κάποιος μίτος
ν’ απλώνω στους μαιάνδρους μου σκοινί αδιακρίτως
να πλέω στων αναμνήσεων τα θολερά πελάγη,
κι η λήθη απερίσκεπτα τον νού μου ν’ απαγάγει.
Μ’ αν σε γωνιά απίθανη, της σκέψης μου, χαμένη
κάποια σαν τον Μινώταυρο, θύμηση θα προσμένει,
(-κάποιο πικρό αμάρτημα, κάποιο παλιό μου κρίμα-)
ξίφος δεν θέλω ! το πετώ, και κόβω και το νήμα ! !...
Μά_ειν' καλό ο μίτος σου, πίσω να σε γυρίζει
αν το ποθείς, μην ριζωθείς σε ξένο μετερίζι. !
Όμως υπάρχουν και φορές το «πίσω» να μην νοιώσεις
αν κάποιο χρέος μιας τιμής κλιθείς ν’ αποπληρώσεις....
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
