| |
Ανάθεμα κι αν θα ξεφύγουμε ποτέ
Απ' τον μανδύα όλο αυτό που μας τυλίγει
Ψάχνουμε όλοι μία "Χώρα του Ποτέ"
Το παραμύθι όμως αυτό δεν μας αφήνει
Και κάθε μέρα όλο και πιο σφιχτά μας δένει
Και τις φτερούγες του τυλίγει ολόγυρά μας
Μες' το δικό μας το μυαλό όμως πάντα μένει
Λίγη ελπίδα και κυλά ως την καρδιά μας
Πως θα μπορέσουμε μια μέρα να λυθούμε
Πως θα τη βρούμε αυτή τη "Χώρα του Ποτέ"
Γι' αυτό και όλοι κάθε μέρα προσπαθούμε
Ώστε να πούμε "Αντίο παλιόκοσμε κτιστέ"
Θέλουμε όλοι μας να φτιάξουμ' έναν κόσμο
Που κύριο λόγο θα 'χει η ελευθερία
Όπου τα όνειρά μας θα μυρίζουν δυόσμο
Και θα γελάμε δίχως λόγο και αιτία
Κι όσο η ιστορία αυτή δεν μας αφήνει
Που μας τραβάει, μας τυλίγει πιο κοντά της
Τόσο παλεύουμε κι η φλόγα μας δεν σβήνει
Έτσι ο καθένας μας νομίζει οτ' είναι μάντης
Λέμε, "Εγώ το ξέρω τούτο το παιχνίδι"
Μα σαν μικρά, χαζά παιδιά πέφτουμε κάτω
Κατρακυλάμε σαν παιδάκια στο γρασίδι
Μα σηκωνόμαστε ξανά με ένα σάλτο
Γιατί όλοι θέλουμε μια να λυθούμε
Και να τη βρούμε αυτή τη "Χώρα του Ποτέ"
Από παντού αγάπη και στοργή αντλούμε
Ώστε να πούμε "Αντίο παλιόκοσμε φθαρτέ"
Θέλουμε όλοι μας να φτιάξουμ' έναν κόσμο
Που κύριο λόγο θα 'χει η ελευθερία
Όπου τα όνειρά μας θα μυρίζουν δυόσμο
Και θα γελάμε δίχως λόγο και αιτία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
