| |
Ακόμα καρτερώ όσο κι αν χαμηλά πετώ
Με φορτικές επιμονές,σε μισοπλασμένες τροχιές
Το φώς το εαρινό,βιάζομαι να σωθώ
Χωρίς επιπλοκές μες στις πληγές
Με βλέπεις, πηγαινοφέρνομαι στα κύματα του τρόμου
Και δεν ζητάω με κλάματα καμμιά ανταμοιβή
Βλέπεις, δεν ανάβω πια φωτιές καταμεσής του δρόμου
Κουρδίζω τα ρολόγια του μάγου αλχημιστή
Ακόμα είν'ανοικτοί του ονείρου οι ουρανοί
Με φειδωλές σκιές του όμηρου μυαλού
Για νάναι κάθε άμνημη στιγμή η πιο καλή
Στις διαστάσεις του θνητού μου κορμιού
Με θυμάσαι που ψηλαφίζω το αδιάκοπο μου νήμα
Αγκυλωμένος σε μια προοπτική μου αρχισμένη
Με τα χερια μου απλωμένα σε κάθε μου βήμα
Να με θυμάσαι,της ζωής μου η γραμμή ευθεία χαραγμένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
