| |
Με προκαλείς όταν μου λες να μη με νοιάζει
που καις τις νύχτες σου, με σπίρτο το κορμί,
η άρνησή σου στους βυθούς με κατεβάζει
κι έχει μπερδέψει της καρδιάς μου τη γραμμή
Και με τρομάζει που του έρωτα το κάστρο
για μένα όνειρο έχει μείνει μακρινό
τη μια μου λες πως της αγάπης είμαι το άστρο
την άλλη «γεια σου» και αλλάζεις ουρανό
Δεν ήταν έτσι πιο παλιά, και μην το αρνιέσαι
μα έτσι τα ‘φεραν του κόσμου οι βροχές,
να γίνεις ρούχο ντεμοντέ που δεν φοριέσαι
και να μιλάς για τις μοντέρνες εποχές.
Τράβα τον άσο σου λοιπόν απ’ το μανίκι
η αγάπη σίγουρα έχει κι άλλους χορηγούς
και μη σε νοιάζει για την κάλπικη τη νίκη
έτσι κι αλλιώς έχει η εξέδρα οπαδούς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
