| |
Σε ζέστη ανυπόφορη πλαγιάζουν όπου θέλουν,
Η νύχτα δεν περνά χωρίς καυγά.
Ω! συμπολίτες μου και φίλοι,
Μικρής λουτρόπολης σκυλιά.
Αδέσποτα και άδετα,
Μου φαίνονται χωρίς αφεντικά.
Μες σε ταβέρνες, καφενεία, μπυραρίες
Κουνιούνται οι ουρές διαχυτικά.
Τους τύπους της λουτρόπολης τηρώντας,
Απ’ την βιασύνη δε γαβγίζουν τα σκυλιά.
Κάθονται σε απόσταση απ’ το τραπέζι
Και μες στα μάτια σας κοιτάζουν με ματιά γλυκιά.
Απλόχερος ο κόσμος της λουτρόπολης
Είναι για άνετη φιλία παροδική
Στα στόματα τ’ ορθάνοιχτα πετάνε
Και σάντουιτς, και σουβλάκι, και ψωμί.
Μόλο που ’ναι χαδιάρικα και ήρεμα,
Δισταχτικά το χάδι επιτρέπουν,
Στο βασικό κανόνα είναι πιστά:
Ναι, τους ανθρώπους, δεν τους καλοβλέπουν.
Ας είναι δελεαστική του κρέατος η μυρωδιά,
Γνωρίζουν και του ανθρώπου την ασχημία.
Και τα σκυλιά συνήθως αποφεύγουν
Τις άπειρες απόπειρες να πιάσουν γνωριμία.
Δεν αποβλέπουν σε φιλικούς δεσμούς,
Δεν ψάχνουν είδωλα να στέκουν σούζα.
Δεμένα με τη φύση και τη λευτεριά
Τη μοίρα αγνοούνε τη γουρσούζα.
Ζω περιποιημένος, ήμερος...
Και τους οικτίρω με υπεροψία
Όταν τη βόλτα κάνω τ’ απογεύματα
Με την κυρά για την καφεποσία.
Καμιά φορά επιθυμώ να ’μπλέκομαι
Στο μανιώδη και παράφορο καβγά τους,
Αλλά στον εαυτό μου λέω: Στάσου!
Μα είσαι σκύλος κατοικίδιος, κι όχι γάτος.
Μες στην ψυχή σου ίσως να’ σαι ποιητής
Και αγαπάς τη λευτεριά, τη φύση,
Όμως... για ένα σίγουρο φαΐ,
Τη λευτεριά από καιρό έχεις πουλήσει
Νικόλαος Πατουλίδης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
