| |
βλεπεις το τερας που βγαινει απο τα ρουχα του-
του καλου το κακο που κανει-
διχως καμια επιρροη πανω σου
κοιτωντας το με τα ιδια του τα ματια
οπως καποτε ησουν μερος του
το ιερο κι αγνο να κερδισεις που σε κερδισε βλεμμα
χωρις ταμπου καθε δοκιμασια υποφερες με λαχταρα
προσφερες σωμα κι επειτα εδωσες μονο ψυχη
γιοματη η οψη σου απο τα σημαδια του
πανωρια σαν διαολος καθενα τον τρομαζει
να βλεπει στα ματια σου την μυγα πανω τους
απαγορευμενη καθε δοκιμασια γευτηκες
το παραλογο να υποφερεις που δεν του καθησες
στον αβασταχτο πονο γυμνασμενος απ τον βυθο
οπως ζωντανος αναδυθηκες
την αδιορατη γραμμη ξεπερνας
το πως το εχεις και δεν σε μελλει
ό,τι θες να ξερεις το βλεπεις κλιτος στο ταξιδι σου μονος
ευθυτενης κι ακατευναστος μπροστα στην πνιγμενη παλια σκια
ηρθε να προστεθει αλλη μια στην υγρη μεγαλη σου καρδια
αυτο που κυνηγουσες και σε κυνηγουσε εμαθες να βλεπεις
με ματια κλειστα κι ανοιχτα μεσα απο την φωτια
σπινθιριζει στα στηθια σου αργοσυρτο ενα βουβο τραγουδι
η εξιλεωση μεσα απο την δικη σου
εισαι το τερας διχως επιθετο..
και η ωραια του στα κλειστα σου χειλη
εισαι το μη ανταλλαξιμο και η τελευταια του λεξη..
[I]οποιος την -εχει- λεει και μερια διαλεγει ακομη
δεν γλιτωνει
απο μεσα του
την ακουει..
[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
