| |
στο μικρόφωνο τ'όνομα
τα βήματα βαριά,βασανιστικά
σαν το μαρτύριο του Σισύφου
πλησιάζω
το χέρι τρέμει
ο νούς ταξιδέυει
σε χάη εκστατικά
η αίθουσα γεμίζει νερό
τα καθίσματα αδειάζουν
τρικυμία παλίρροια
μια στάλα συναίσθημα
στο πέτρινο μάγουλο
αφήνομαι στον σκοτεινό βυθό
στα φοιτητικά χρόνια
καθαρός σχεδόν
απο-στειρωμένος
όπως και τώρα
που οι θύμησες μοιάζουν
με υπολείμματα νεκρού αστέρα
η όραση οξύνεται
παντού ξεσκισμένα σώματα
ιδρωμένα σεντόνια
θλιμμένα απογέυματα
ένας σπαστός καφές
στο χέρι ένα εισιτήριο
χωρίς επιστροφή
για το τρένο της ευτυχίας
συναυλίες θέατρα
να βρούμε κάποιο νόημα
ηδονικές νύχτες
χείλη γεμάτα οινόπνευμα
βλέμμα θολό
ζαρτιέρες στα μηνίγγια
πυραμίδες από τσιγάρα
φίλοι να δίνουν ραντεβού
στα πλανεμένα τους μυαλά
λεωφορεία με ψυχές
σφηνωμένες σε τέσσερις τροχούς
ψάχνοντας την άκρη
ενος ξεθωριασμένου ορίζοντα
βόλτες στο σπίτι του Ήλιου
με την Ειρήνη τη Νίκη
τη Χαρά
τιμόνι τα όνειρα
χιλιόμετρα στο άπειρο
μάθαινες πιότερο ν'αγαπάς
απ' το ν'αγαπιέσαι
il grand rifiuto
ξένος
χασίσια
φλέβες
ανάπηρες κονσέρβες
και μια ελπίδα
σε γυάλινο καρουζέλ
θυμίζοντας το αιώνιο γλωσσόφιλο
των ευχών και των σφαλμάτων
λέξεις
όλα λέξεις
κι όσες δεν αγκαλιάστηκαν
γίνανε νόθα τέκνα μας
ψάχνοντας μια αγκαλιά
κ'έναν πατέρα
φ.
31/3/18
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
