| |
Πέρασα τα πρώτα μου χρόνια στα κύματα των ψυχών.
Στο αλμυρό τους νερό ανακάτεβα το αίμα μου χωρίς να αραιώνει.
Η καρδιά μου χτυπούσε στον αφρό που είχε ποτίσει με το άρωμα των ψυχών και των ονείρων που αγαπούσα. Βαθύ , ελεύθερο, άγριο και ταυτόχρονα οικίο και φιλικό και αλμυρό.
Αυτό που το εκπνέεις και σου αφήνει κάτι σαν γεύση που περνάει το δέρμα και φωλιάζει στο μυαλό σαν ανεξίτηλο tattoo. Δροσερό, αισθησιακό, αθώο και ανυπόμονο. Το ατίθασο άτι που είχα κάνει δικό μου αφού με είχε μαγνητίσει με το ηλεκτρισμένο σέλας που άφηνε στους αιθέρες.
Παραδομένος στην άνωση του ρευστού θαλπωρικού μυστηρίου με κοίμισε η πλάνη σιγουριά και δούλη του χρόνου με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Με ξύπνησε η ακτή που είχαν ξεβραστεί 2 δεκαετίες απο την ύπαρξή μου.
Το σέλας,ο αφρός, το άγνωστο ρευστό είχαν απορποφηθεί απο την άμμο που χτίστηκε ο κόσμος.
Άρχισα να σκάβω σαν τρελός, αδιαφορώντας για όσα γύρω μου μιλούνε... Και αφου έπεσα κατάκοπος σα να ήμουν νεκρός, παθητικά αδιάφορα μιλώ, με αυτούς που συζητούνε.
Μα ακόμα ακούω μες τους χτύπους της καρδιάς μου τον παφλασμό του μυστήριου ρευστού που συνεχίζει να αιθεροβατεί κοιτώντας με απο ψηλά , νιώθοντας πως του ανήκω. Κάτι γνώριμο και άγνωστο που ανυπομονώ να με καταπιεί μόλις ξυπνήσει...Συχνά κάνει σαν να αλλάζει πλευρό κλωτσώντας τα σωθικά μου, κάνωντας τα μάτια μου πιο υγρά, προσπαθόντας να καταπνίξω τους αταίριαστα για τον κόσμο αυτό, γρήγορους κτύπους της καρδιάς μου. Μέχρι να έρθει η ώρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
