| |
Ταξίδι των διαυγών ανέμων, Συ στράτα των θαρραλέων και μοναχικών οδοιπόρων
βαριά λαβώθηκε το αβυσσαλέο κάτασπρο αίσθημα σου, μα στο τέλος λύγισε τις μύριες πράσινες λόγχες.
Τα τείχη της πλάνης γκρέμισες’ τσάκισες την σκυτάλη της ομιχλώδους αμαρτίας’
μα τα αυτιά του πυκνού τρυφερού δάσους… ακόμη δεν αντέχουν την ηχώ σου.
Σαλπίζουν άγγελοι λευκοί το κάθε ελπιδοφόρο βήμα σου.
Φωτιές τιθασευμένες χορεύουν στις όχθες της ξαστεριάς σου.
Η απληστία και η συνήθεια γονατίζουν στο λαγαρό σου κοίταγμα’
και η σκέψη σου… αμάραντο τραγούδι των σιωπηλών αιώνων.
Συ πάλεψες για την αμφιβολία της δοτής αξίας.
Συ δεν έκοψες το ρόδο του αληθινού έρωτα.
Συ ξεπέρασες αλώβητο το αμόνι της ανάγκης.
Συ δεν αναζήτησες την όαση στην ερημιά.
Συ ξεδίψασες από την χαρούμενη προοπτική των δροσερών χρωμάτων.
Συ πλάγιασες αθόρυβα στις κρυφές γωνιές του σύμπαντος!
Το ασύλληπτο τόλμημα σου άφθαρτο’ η καταγωγή σου μακρινή, κοινή.
Μια ατελείωτη νύχτα σε έμαθε να κραυγάζεις για την αγωνία της ψυχής’
ο πιο φωτεινός ήλιος σου φανέρωσε το Είναι της ουσίας… της αρχής’
μια πορφυρή βροχή σου χάρισε το σπόρο της άνοιξης… της αλλαγής.
Η σκέψη σου πια στενόχωρη… γιατί; Άγγιξες την άκρη του ονείρου,
ένιωσες την τρικυμισμένη γλαυκή αγωνία του απέραντου ωκεανού,
πότισες από την αγνή ευωδιά του χρυσού κήπου του φεγγαριού,
χίμηξες στο πιο λαμπρό φως σαν ίσος προς ίσο και δεν ταράχτηκες.
Ω! ταξίδι των διαυγών ανέμων το βλέμμα σου εγκλώβισε το αύριο… πριν μας νικήσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
