| |
Πως περάσανε οι μέρες γιναν χρόνια
Πως κυλάει σαν την άμμο ο καιρός
Και κοιμάμαι ακόμα στα άσπρα της σεντόνια
Για τη Μανά θα είμαι πάντα ο μικρός
Είδα άσπρες τρίχες στο κεφάλι
Τα σημάδια για να μην ξεχνάμε εντός
Ότι άνθρωποι κι αν γίνουμε μεγάλοι
Για τη Μάνα είμαστε πάντα ο μικρός
Καβάλησα για τα καλά τα πρώτα άντα
Και είναι σαν να την νε βλέπω χτες
Που σκυμμένη στο μικρό μου προσκεφάλι
Της αρρώστιας μου να διώχνει της μορφές
Πόσες φορές να έχει κλάψει Αυτή για μένα
Έχω δικαίωμα να κλάψω μια και εγώ
Για όσα έφυγαν και γηναν περασμένα
Και που δεν φώναξα ποτέ Σ 'Ευχαριστώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
