| |
Είναι ορατός ο ουρανός σαν δεις τα χρώματα του'
άσπρο του κρίνου, γλαυκό της θάλασσας, πορφυρό του έρωτα,
μαύρο της θλίψης και του χαμού, μα άπειρος πάντα σαν το νου.
Και οι συννεφιές του... τα δάκρυα που οι έφεραν οι χαρές του.
Εκεί ψάχνεις μια ζωή την όμορφη μυστική ανατολή
και η δύση εκεί θα σε βρει σαν θα είσαι χαρούμενο πουλί.
Το όνειρο σου απλώνεται απάνω στο κορμί του
και κάθε βράδυ σου δείχνει μια νέα πλατιά διαδρομή του.
Η φλόγα από το κερί σου...το τάμα της ψυχή σου
υψώνεται ψηλά για να αγγίξει τη δική του την καρδιά.
Και όταν θέλεις να μαγέψεις τα αθώα τα παιδιά
τους δείχνεις την πιο όμορφη καλοκαιρινή ξαστεριά.
Το κάθε βήμα σου προς τα εμπρός γίνεται δικό του φως.
Ο μυχός της σκέψη σου πιάνει μια δική του κρυφή γωνιά.
Ο χτύπος της καρδιάς σου ο γαλήνιος ψίθυρος του.
Οι λέξεις και συλλαβές σου βαθιές αναπνοές του.
Και αν τα αγκάθια από τα βάσανα και οι αριθμοί
σου σκίζουν ως της αβύσσου το βυθό το σώμα και το μυαλό
και σου φωνάζουν είναι ένα μεγάλο ψέμα όλο αυτό
κοίτα ψηλά και μύρισε του παραδείσου τον βασιλικό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
