Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: μεγάλη μέρα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130711 Τραγούδια, 269449 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 μεγάλη μέρα
 
καμιά φορά αποκόβομαι πολύ
από όλα.
αισθάνομαι σαν αδέσποτος σκύλος.

απλά συμβαίνει κάποιες φορές,

να μην χτυπάει το τηλέφωνο,

να μην εμφανίζεται κανείς.


μένω ώρες ολόκληρες στο καναπέ
και απλά πίνω

σηκώνομαι
κάνω δυο σβούρες στο δωμάτιο
και λέω κάτι φωναχτά στον εαυτό μου

πίνω και κάθομαι
πίνω και σκέφτομαι

και έπειτα μια πιο δυνατή γουλιά
ίσως σκεφτώ καλύτερα έτσι
ίσως έτσι λυθεί το πρόβλημα

μα μου φαίνεται
πως κυνηγώ την ουρά μου,
συνήθως,

ενώ όλο αυτό συμβαίνει,

δε μοιάζω με κάποιον που λύνει
προβλήματα.




μού έρχονται περίεργες σκέψεις.

σκέφτομαι για παράδειγμα πόσο δε μοιάζω με τους άλλους,
πιθανότατα αυτό είναι ιδέα μου,

μα κάποιες φορές το αισθάνομαι

''τι κάνω ανάμεσά τους;
πώς μπορώ και ζω τη ζωή τους;''

ίσως θα πρεπε να με βάλουν σε τρελοκομείο,
ίσως πάλι δεν είναι ακόμα η ώρα μου...

είμαι ακόμα τυχερός που μπορώ να περπατώ στο πάρκο ελεύθερος
και να απολαμβάνω τον ήλιο
.
μπορώ να πηγαίνω στο πάρκο
να φοράω τα μαύρα γυαλιά μου

να πίνω καφέ
δίπλα σε άλλους ανθρώπους

να χαζεύω τα κορίτσια στο δρόμο

όσο είναι καιρός ακόμα.

έπειτα θα με κλείσουν σε κάνα μπουντρούμι,
μόλις με ανακαλύψουν
μόλις μού βγάλουν τη μάσκα.



κάνω
τέτοιες παράλογες σκέψεις

σκέφτομαι πως
κάποια μέρα θα γίνει κάτι μεγάλο

θα διαγνωσθώ με σχιζοφρένεια
ή
θα γίνω γνωστός ποιητής
ή
θα αυτοπυροβοληθώ

τότε θα καταλάβουν όλοι
λεω.


μια μεγάλη μέρα
που θα άλλαζε τα πάντα

θα πρεπε να υπάρχει μια μεγάλη μέρα
για τον καθένα μας

μια μέρα που να φωτίζει την ύπαρξη του

όπως για παράδειγμα
ήταν η ανάσταση για το Χριστό,

τον δικαίωσε μια για πάντα
στα μάτια των οπαδών του.


βιώνεις τη καθημερινότητα
και λες
δε μπορεί να ναι αυτό όλο κι όλο
που σε σπρώχνει στο τέλος



χρειάζεσαι
τη λύτρωση
ή
τη καταστροφή...





κι
ενώ ψάχνεις τη λύση

μεταξύ ανίας
και
τρέλας

συμβαίνουν όλα με το πέρας των
ημερών
των μηνών
των χρόνων

μα συμβαίνουν τόσο αργά

που είναι σα να μη συμβαίνει τίποτα.

οι στιγμές περνούν κάτω απ΄ τη μύτη μας,
συνήθως άοσμες,

πρέπει να δέσουν με άλλες για να
καταλάβεις.

είναι σαν ένα σκονισμένο

μυθιστόρημα,

καθώς διαβάζεις

όταν φτάνεις στη τελευταία σελίδα,

είναι ήδη πολύ αργά.












 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
smaragdenia
19-05-2019 @ 08:07
βιώνεις τη καθημερινότητα
και λες
δε μπορεί να ναι αυτό όλο κι όλο

ΣΥΜΦΩΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΟΛΟ ΚΙ ΟΛΟ
ΨΑΞΕ ΚΙ ΙΣΩΣ ΒΡΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ
ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ...... ::yes.::
tabasco0
19-05-2019 @ 08:52
::rock.::
Αγιοβλασιτης
19-05-2019 @ 11:28
..κολυμπας σε βαθια νερα Χρηστο..
..κρυβουν κινδυνους..
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο