| |
Έσπασα τα δεσμά που κρατούσαν,
και έπεσα στο μηδέν,
ήταν απόηχος ελπίδας,
και αγάπης απ' το χτές.
Νιώθω κενός κι ελεύθερος,
και άδικες ενοχές,
μα ξέχασα ότι με κρατούσε,
για να έχω και αύριο, χτες.
Μύριζε τόσο αιθέρια,
και ποιος να την ξεχάσει,
μα η ελπίδα γίνεται δεσμά,
αν φύγει πριν τη φτάσεις.
Τώρα ακολουθάω την οσμή,
όσων έχω ξεχάσει,
χαρακτιριστική κάθε ψυχής,
στο δρόμο που χαράζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
