| |
Όλα περνάνε και φεύγουν και πάνε.
Στο τέλος τι μένει; Πληγή που βαθαίνει.
Όλα σκορπάνε, σ' ανέμους και πάνε,
και συ τα θυμάσαι χωρίς να κοιμάσαι.
Όλα πετάνε, μακριά φεύγουν πάνε
και κλείνεις τα ματιά, μαζεύεις κομμάτια.
Κι όλα αυτά πάνε, πετούν και πονάνε,
ψυχές που ραγίζουν, στο πριν δε γυρίζουν.
Πληγές που θα κλείσουν, σημάδια θα αφήσουν
κι αυτά που θα 'ρθούνε εκεί θα τα βρούνε.
Καρδιά που παθαίνει, μπορεί να μαθαίνει,
μα κάνει το χώμα, φτωχότερο ακόμα.
Κι αν κάτι βλαστήσει στο μέλλον κι ανθίσει
κι αυτό δε θα κλείσει του πόνου τη βρύση
Σαν να 'ναι κλειστή που δεν τρέχει θα μοιάζει
και όμως θα είναι μια βρύση που στάζει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
