| |
Μες στη σιωπή ζουν οι σκιές,
και σε κοιτούν από το χθες,
που πάντα σε ακολουθεί
γιατί θέλει κάτι να σου πει.
Και οι νύχτες είναι μακρινές,
και σαν τις σκέψεις σου βουβές’
και ΄κείνες συνέχεια σε ρωτούν
μες στα γιατί σ’ αναζητούν.
Στους τοίχους υπάρχει ερημιά,
λίγα κάδρα και λιτά κεριά,
και να παχύ μαύρο κορμί
είναι η σκιά σου, είσαι Συ.
Μες στη σιωπή ζουν οι σκιές,
μες στη σιωπή κοιτάς αυτές΄
μες στα γιατί είναι οι πληγές,
άνοιξαν μα στέκουν ...βουβές.
Απλώνεις δειλά το χέρι,
το απλώνουν και αυτές,
αγγίζεις με τα δάκτυλα το χθες,
μα μένεις μόνος και... κρυφά κλαις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
