| |
Μες στα δίχτυα του χρόνου σαν βρεθείς
τα σύνορα του μη τα φοβηθείς.
Διέσχισε τα με το βλέμμα στα ψηλά,
το φως πάντα ξεγλιστρά απ' αυτά.
Έχουν εμπόδια και καρφιά'
έχουν κόκκινα ρόδα και γιασεμιά'
έχουν πελάγη και ωκεανούς'
έχουν ερήμους και κάμπους ευωδιαστούς.
Την όμορφη άνοιξη 'κει θα βρεις.
Στο χειμώνα, την παγωνιά μη σκιαχτείς.
Μια μουσική χαρούμενη και τρυφερή,
είναι της ψυχής σου η κρυφή φωνή.
Ποτάμι ο δρόμος του και προχωρά,
μαζί του Εσύ και της γης τα θαυμαστά'
και οι σκέψεις και οι οραματισμοί,
άστρο πέρα απ' τη δική του εποχή.
Και η καρδιά που ποτέ δεν σταματά,
μια μακρινή καμπάνα που χτυπά,
και σε καλεί προς το δρόμο το λευκό
που ΄κει δεν χωράει το κακό.
Μες στα δίχτυα του χρόνου σαν βρεθείς,
σ' άστρο φωτεινό θα μεταφερθείς,
αν αγγίξεις τον κρίνο το λευκό
δίχως να πληγώσεις ποτέ τον διπλανό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
