| |
Λάμπουν τα άνθη την αυγή
σαν τα δροσίσει η ψυχή
του ήλιου που αγάπησε τη γη
και το γλαυκό της...το κορμί.
Είναι ρόδινες οι στιγμές,
που σμίγουν τα χείλη...οι καρδιές
και ακούγονται ψίθυροι, φωνές
από αγάπες μόνο αληθινές.
Τρέχουν τα ποτάμια στις χαρές,
και τα παιδιά σε κήπους... σε αυλές,
φως λευκό γεμίζει τις ψυχές
ήλιος... ερωτεύτηκε εχθές.
Το φεγγάρι κοιτά τις λεμονιές
που είναι τόσο ευωδιαστές!
Και η μοίρα σιωπηλά μονολογεί
''απ' τον ήλιο άνθισαν και αυτές''.
Λάμπουν τα άνθη την αυγή,
είναι που ένιωσαν χάδι και φιλί
απ' ένα αυτοκράτορα λευκό
που κρατά του έρωτα το μυστικό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
