Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: συνεχισε
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 συνεχισε
 

..περιφρονημενη θα διατρεχει
την μαυρη αδελφικη καρδια
ο πονος ξυπναει σαν φιδι νηστικο
στο αρωμα των ναρκωμενων αισθησεων
της λησμονιας και παρανοησης που ακονιζει
την εχθρα κι αλιμονο το δηλητηριο
σ αυτον που να πιει δεν τον αφηνει
και οι κακτοι σε τετοιους καιρους ειναι απαραιτητοι

και οι κακτοι ανθιζουν στην ανθρωπια του ερωτα
μικρα σαν μωρουδελια ειδα την μανα προχτες
να μιλαει μειλιχια απευθυνοντας στοργή στην ζωηραδα τους
χαμογελασα εκπληκτη σκεφτομαι διχως να ξερω
ηταν σαν να απευθυνεται στην ιδια
μαλακωνει η αυστηροτητα
με το περασμα του χρονου
προς εαυτο δικους κι ανθρωπους
μια ανεπαισθητη βασικη σκληραδα της
σαν κληρονομια γονιδιακη που αρνειται
την εξαφανιση της μενει

κι εγω κοιτω το σπλαχνικο ματι της μανας
τρυφερα σαν βλασταρι εντος μου
πως μπουμπουκιαζει η εννοια της
φρεσκαροντας αληθειες θαμενες
στην αιχμηρη σιωπη

γιατι ειμαστε παντα οι καιροι που την θελουν
δουλική παραγωγικη διχως γωνιες ύπαρξη;
μην ρωτας για το τιποτα

συνεχισε
ο ουρανος ειναι μεγαλος
και τα ορια σου
οπως χανεται το βλεμμα παλι
απο εξαντληση εντρομο πανω του
ενα μονο συνεχισε


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

καποιοι γεννιουνται για να μην πεθανουν ποτε. κι παρεα μεγαλωνει. δεν ξερω που,αλλα σιγουρα μεσα μας
 
Τζεπέτο
09-06-2019 @ 08:47
πολύ ωραίο!! τα αγκάθια είναι εκεί για να μας τρυπάνε μέχρι να μάθουμε να μην πονάμε..
τα αγκάθια υπάρχουν για να μας θυμίζουν πως ο πόνος γίνεται μικρός και εξαφανίζεται όταν δεν του δίνουμε σημασία..
Ηypocrisy
09-06-2019 @ 09:21
τα αγκαθια πονανε οσο δεν λειτουργουμε με την ψυχή μας και παραμονευουμε συναισθηματικα ανωριμοι ελαχιστοι υψωνοντας ενα δαχτυλο μπροστα μας προσφευγοντας σε αληθοφανειες να πεισουμε ποιον πως ζουμε αγαπαμε εμπιστευομαστε κ αν προδοθουμε δεν θα μαστε εμεις που θα χουμε προδωσει κανενα.

παραμενουμε ηθελα να γραψω τα δαχτυλα καθως φαινονται ομως εχουν δικη τους θεληση

Καλημερες
Κων/νος Ντζ
09-06-2019 @ 09:45
την εχθρα κι αλιμονο το δηλητηριο
σ αυτον που να πιει δεν τον αφηνει
και οι κακτοι σε τετοιους καιρους ειναι απαραίτητοι!!!

Πολύ καλό!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αγιοβλασιτης
09-06-2019 @ 10:00
::up.:: ::up.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
09-06-2019 @ 23:09
μην ρωτας για το τιποτα

συνεχισε
ο ουρανος ειναι μεγαλος
και τα ορια σου ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο